സായിപ്പ് രാമു

കൂകി പായുന്ന തീവണ്ടികളുടെ ശബ്‌ദം അന്തരീക്ഷത്തില്‍ അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. സമയം അര്‍ദ്ധരാത്രിയോടു അടുക്കുന്തോറും സ്‌റ്റേഷനിലെ തിരക്കു കുറഞ്ഞു വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവര്‍ ഒരു പത്തിരുപതു പേരുണ്ടായിരുന്നു എവിടുന്നോ വന്ന വീട്ടുകാരുടെ കണ്ണുവെട്ടിച്ചു കറങ്ങാനായി ഇറങ്ങി തിരിച്ച കുറെ തലതെറിച്ച പിള്ളാര്‍ . നാട്ടില്‍ നിന്നു അധികം ദൂരെ പോകാത്ത രാമു മുതല്‍  ഊരു  തെണ്ടിയായ രാജപ്പന്‍ വരെയുള്ളവരുടെ ഒരു സംഘമായിരുന്നു അവരുടേതു.അവരെ അവിടെ ആര്‍ക്കും അറിയില്ലാ അതുകൊണ്ടു തന്നെ തീവണ്ടിയില്‍ നിന്നു അവര്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ സ്വീകരിപ്പാന്‍ അവിടെ ആരും  തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ലാ.അവര്‍ ആ സ്‌റ്റേഷനില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ സമയം വളരെ വൈകിയിരുന്നു . ഉറക്കം അവരുടെ ഓരോരുത്തരുടേയും കണ്‍പീലികളില്‍ ഊഞ്ഞാലു കെട്ടി ആടാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.അന്നത്തേ രാത്രിക്കു പതിവിലേറേ തണുപ്പു കൂടുതലുള്ളതു പോലെ അവര്‍ക്കു തോന്നി.തണുപ്പു അവരുടെ ശരീരങ്ങളെ കൂര്‍ത്ത മുള്ളുകൊണ്ടു കയറുന്നതു പോലെ കീറി നോവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.ആ കടുത്ത തണുപ്പില്‍ നിന്നും കണ്ണുകളേ ശല്യപ്പെടുത്തി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നിദ്രയില്‍ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാനായി ഒരു സ്‌ഥലം അവര്‍ അവിടെ തിരഞ്ഞു . അവിടെ നിരത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന ബെഞ്ചുകള്‍ അരേയോ കത്തിരിക്കുന്നതു പോലെ അനാഥമായി കിടക്കുന്നതു അവരുടെ ശ്രേദ്ധയില്‍ പെട്ടു .പിന്നെ ഒട്ടും തന്നേ അമാന്തിച്ചില്ല, അവരുടെ പരാക്രമം ബെഞ്ചിനോടായി.സ്‌റ്റേഷനിലെ ബെഞ്ചില്‍ കയറി കിടന്നപ്പോളേക്കും അവിടുത്തെ സമാധാന അന്തരീക്ഷത്തെ അവര്‍ ഭംഗപ്പെടുത്തുമൊയെന്നു ഭയന്നു റെയില്‍വേ പോലിസ്സു അവരെ പൊക്കി. തലചായിക്കാന്‍ ഇടമ്മില്ലാതെ വലഞ്ഞ അവരുടെ ചുണ്ടുകളില്‍  " പാമ്പുകള്‍ക്കു മാളമുണ്ടു പറവകള്‍ക്കു ആകാശമുണ്ടു മനുഷ്യ പുത്രനു തല ചായിപ്പാന്‍ മണ്ണില്‍ ഇടമ്മില്ലാ " എന്ന ആ പഴയ ഗാനത്തിന്റെ ഈരടികള്‍ അപ്പൊള്‍ തത്തി കളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഇനി എവിടെ കിടന്നൊന്നു നേരം വെളുപ്പിക്കും ചുറ്റും കണ്ണു ഓടിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു കൂട്ടം ഊരു തെണ്ടികള്‍ അവിടെ കടത്തിണ്ണയില്‍ കിടന്നു ഉറങ്ങുന്നു. അവരുടെ ഇടയില്‍ ധാരാളം സ്‌ഥലം  ഒഴിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ടു, തത്‌ക്കാലം അതു മതി കിടക്കാന്‍ എന്നു രാമു  തീരുമാനിച്ചപ്പൊള്‍ മറ്റു ചിലര്‍ക്കു അതു ഇഷ്‌ട്ടമായില്ലാ.മാന്യതയുടെ മുടുപടം അണിഞ്ഞിരുന്ന അവര്‍ അവനേ കളിയാക്കാന്‍ തുടങ്ങി.ഒടുക്കത്തെ അഭിമാന ബോധം അവരെ അതില്‍ നിന്നു പിന്തിരിപ്പിച്ചു .എന്തും വരട്ടെയെന്നു വിചാരിച്ചു രാമു ആ യാചകരില്‍ ഒരുവനായി അവിടെ കിടന്നു, അവരേ കണ്ടവര്‍ ഒരമ്മ പെറ്റവര്‍ ആണൊ എന്നു സംശയിക്കുമാറു ആര്‍ക്കും തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത വിധം അവന്‍ അവരില്‍ ഒരാളായി താത്മ്യം പ്രാപിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.രാമുവിന്റെ ഉയര്‍ന്നു വന്ന കൂര്‍ക്കം വലികളും അവന്റെ സുഖനിദ്രയും കണ്ടു നിന്ന അഭിനയ രാവണന്‍മാര്‍ക്കു സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു. ഇതിനിടയില്‍ കൂട്ടത്തിലെ മുതിര്‍ന്ന ആളായ രാജപ്പന്‍ പോയി ഒരു ലോഡ്‌ജ്ജു തരപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ആ നട്ടപാതിര ഒരു മണി സമയം എല്ലാം കൂടെ കെട്ടും പൊക്കണവുമൊക്കെ എടുത്തു അങ്ങോട്ടേക്കു നീങ്ങി. അതി പുരാതനാമായ ഒരു ലോഡ്‌ജ്ജ്. അവര്‍ അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ വയസായ ഒരു മനുഷ്യന്‍ പുറത്തേക്കു വന്നു പഴയ ഒരു യക്ഷി കഥയിലെ മന്ത്രവാദിയേ പോലെയുണ്ടു അയാളെ കണ്ടാല്‍ , അവര്‍ക്കു താമസ്സിക്കാനുള്ള മുറിയുടെ താക്കോല്‍ വിറയ്‌ക്കുന്ന കൈയ്യോടു കൂടി അയാള്‍ അവരുടെ  നേരെ നീട്ടി . ആ പഴയ കെട്ടിടത്തിലെ ഒഴിഞ്ഞ് ഒരു മുറി അവര്‍ക്കു കാട്ടി തന്നിട്ടു അയാള്‍ പോയി . ആ മുറിയ്‌ക്കകത്തു കയറിയതും മുട്ടനൊരു എലി അതില്‍ നിന്നു എടുത്തു ചാടിയതും ഒരുമ്മിച്ചായിരുന്നു ,  രാമുവിന്റെ വലിയ വായിലുള്ള നിലവിളിയും ആ എലിയുടെ ചാട്ടത്തിനോടൊപ്പം അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടു . മുറിയ്‌ക്കകത്തു കയറിയ അവര്‍ കണ്ടതു ആകെ അലങ്കോലമായി കിടക്കുന്ന ഒരു സ്‌ഥലമാണു . വേറെ ഗതിയില്ലാത്തതു കൊണ്ടും ഉറക്കം  അവരേ കിഴ്‌പ്പെടുത്തിയിരുന്നതു കൊണ്ടും അവര്‍ അവിടെ  തന്നെ കിടക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു . കട്ട അടുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നതു പോലെ ആ പത്തിരുപതു പേര്‍ ആ മുറിയില്‍ കിടന്നു. യാത്രക്ഷീണം കാരണം അവര്‍ വളരേ വേഗം ഉറങ്ങി. നേരം പുലര്‍ന്നു , എല്ലാവരും തങ്ങളുടെ പ്രാഥമികക്രിത്ത്യങ്ങളൊക്കെ ചെയ്‌തു അടുത്തു തന്നേയുള്ള ഒരു ബീച്ചിലേക്കു കറങ്ങാന്‍ പോകാനായി തയാറെടുത്തു. എന്നാല്‍ ഉറക്കക്ഷീണം കാരണം കുറെ നേരം കൂടെ കിടക്കണമെന്നു പറഞ്ഞു രാമു പോകാന്‍ തയാറാകാതെ ഒറ്റയാനേ പോലെ അവിടെ നിന്നു. ധാരാളം മദാമ്മമാരും സായിപ്പുമാരും  വരുന്ന സ്‌ഥലമാണതു അതു  എന്നു രാജപ്പന്‍ പറയുന്നതു കേട്ടപ്പോള്‍ രാമുവിനു അതു വരെ ഇല്ലാതിരുന്ന് ഒരു ഉത്‌സാഹവും പ്രസരിപ്പും ഒക്കെ എവിടെ നിന്നോ വന്നു.എല്ലാവരേക്കള്‍ ഉത്‌സാഹം പിന്നെ അവനായി, അവന്‍  എല്ലാവരെയും അവിടേയ്‌ക്കു കൊണ്ടു പോകാനുള്ള കര്‍ത്ത്യവ്യം സ്വയ്യം എറ്റെടുത്തു കൊണ്ടു  അവന്‍ അവിടേയ്‌ക്കു പോകാനായി എല്ലാവരേയും ഉത്‌സാഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഒത്താല്‍ മദാമ്മമാരോടു ഒത്തു നിന്നു രണ്ടു ഫോട്ടൊ എടുക്കണമെന്നു അവന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അതിനേക്കുറിച്ചു ഓര്‍ത്തു അവന്‍ രോമാഞ്ച കഞ്ചുകനായി. അവന്റെ അവേശം കണ്ടു രായപ്പന്‍  പറഞ്ഞു  "എടാ രാമു നീ ഇങ്ങനെ കിടന്നു ആക്രാന്തം കാട്ടിയാല്‍ നാട്ടുകാരുടെ തല്ലു നിനക്കു മാത്രമല്ല ഞങ്ങള്‍ക്കും കൂടി കിട്ടും ". രായപ്പന്റെ ഉപദേശത്തിനൊന്നും രാമുവിന്റെ അവേശത്തെ തണുപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.

ബിച്ചിലെത്തിയ രാമു ഒന്നു രണ്ടു മദാമ്മമാരെ വലയിലാക്കി അവരോടൊപ്പം ഫോട്ടൊയൊക്കെ എടുത്തു വിലസുന്നതു അസൂയ കലര്‍ന്ന കണ്ണുകളുമായി കൂട്ടുകാരന്‍ രജപ്പന്‍ നോക്കിയിരുന്നു." ലവന്‍ പുലിയാണലോ "എന്നവന്‍ മനസ്സിലോര്‍ത്തു.രാമു അങ്ങനെ ആ ബീച്ചില്‍ കൂടി കണ്ട മദാമ്മമാരയും നോക്കി വെള്ളമിറക്കി അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള്‍ ദൂരേ നിന്നു ഒരാള്‍ അവനേ സസൂക്ഷ്‌മ്മം വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അതു മറ്റാരുമല്ലായിരുന്നു രാമുവിന്റെ അയല്‍വാസിയായ പരമു ചേട്ടനായിരുന്നു.നാട്ടില്‍ പരദൂക്ഷണം പരമു എന്നാണു പുള്ളി അറിയപ്പെടുന്നതു. പരമു ചേട്ടനു പോലിസിലാണു പണി. എന്നാല്‍ ചേട്ടന്‍ അവനിട്ടു കൊടുത്ത പണി ഒരു ഒന്നൊന്നര പണിയായിരുന്നു. അവന്റെ കാലക്കേടു കൊണ്ടു പരമു ചേട്ടന്റെ അന്നത്തെ ഡ്യൂട്ടി രമു വിത്തു കാളയെ പോലെ ഉഴുതുമറിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആ ബീച്ചിലായിരുന്നു.ചേട്ടനേ കണ്ടപ്പോള്‍ അവന്‍ അവിടുന്നു മുങ്ങി വേറെ ഒരിടത്തു പൊങ്ങി. എങ്കിലും ഇനിയെങ്ങാനും ചേട്ടന്‍ തന്നേ കണ്ടു കാണുമോ? എന്നുള്ള ചിന്ത അവനേ ഭരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.അടുത്തിരുന്ന സുന്ദരിയായ മദാമ്മയുടെ മുഖം ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍  മാത്രമാണു അവനൊരു സമാധാനം വന്നതു.എന്നാല്‍ കുറച്ചു  കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന്റെ കൈയ്യിലിരുന്ന കാശുമായി അവള്‍ കടന്നു കളഞ്ഞിരുന്നു.അപ്പൊഴേക്കും കൂട്ടുകാരന്റെ ചേട്ടന്റെ കല്യണത്തിനെന്നു പറഞ്ഞു വീട്ടില്‍ നിന്നിറങ്ങിയ രാമുവിന്റെ തനിഗുണം അവന്റെ വീട്ടിലേക്കു പരമു ചേട്ടന്‍  ഒന്നും മിസ്സാകാതെ പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും ചേര്‍ത്തു അറിയിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഉടന്‍ തന്നെ വന്നു വീട്ടില്‍ നിന്നു ഒരു കോള്‍ രാമുവിന്റെ ഫോണിലേക്കു , പിന്നിടു അവിടെ കാണുന്നതു രാമുവിന്റെ മരണ വെപ്രാളമാണു.അതു വരെ വായിനോക്കി നടന്നവന്‍ അവിടെ കിടന്നു പേടിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ കൂട്ടുകാരന്‍ രാജപ്പന്‍ മനസ്സിലോര്‍ത്തു " ഇവന്‍  പുലിയല്ല  എലിയാണു എലി". ഒടുവില്‍ രാമുവിനു കൈയ്യിലിരുന്ന കാശു പോയതു മാത്രമല്ലാ നാട്ടില്‍ പുതിയ പേരും വീണു " സായിപ്പ് രാമു" .

പാല്‍ പായസത്തില്‍ വീണ ഉറുമ്പ്.

അനില്‍ വലിയ ജാടയൊന്നുമില്ലാത്ത സാധാരണക്കാരനായ യുവാവായിരുന്നു. പ്രാരാബ്‌ദ്ധങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു അവനു എന്നും. ജോലിയും കൂലിയുമ്മില്ലാതെ തേരാ പാര നടന്ന അവന്‍ വെറുതെ വയും പൊളിച്ചു ആകാശത്തിലേക്കു നോക്കിയിരിക്കുമ്പോളാണു ഒരു ജോലിയുടെ പരസ്യം പത്രത്തില്‍  കാണുന്നതും , ചുമ്മാ കയറി അങ്ങ് അപേക്ഷിക്കുന്നതും . പൊട്ടനു ലോട്ടറിയടിച്ചു എന്നു പറയുന്നതു പോലെ നഗരത്തിലെ ഒരു പ്രമൂഖ സ്വകാര്യ സ്‌ഥാപനത്തിലു അവനു ജോലിയും കിട്ടി. ആനന്ദം പരമാനന്ദം .ചെക്കന്‍ മിടുക്കനായതു കോണ്ടു ആ ജോലിയുടെ കൂടെ പല തരികിട സൈഡ് ബിസിനസ്സും ചെയ്തു കുറച്ചു കാശുണ്ടാക്കി, നെത്തോലി (കൊഴുവാ) പോലെയിരുന്ന ചെക്കന്‍  ഇപ്പോള്‍ ഒരു തിമിംഗലം പോലെ ആയി.അവന്റെ മാറ്റം അസൂയാലുക്കളായ സഹപ്രവര്‍ത്തകര്‍ക്കു സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു. പക്ഷേ ആ മാറ്റങ്ങളൊന്നും തന്നെ അവ്ന്റെ ഭക്ഷണത്തോടുള്ള ആക്രാന്തത്തെ ഒരു രീതിയിലും ബാധിച്ചിരുന്നില്ലാതാനും.

ആയിടയ്‌ക്കാണു അവരുടെ സ്‌ഥാപനം ജീവനക്കാര്‍ക്കായി ഒരു പാര്‍ട്ടി വെയ്‌ക്കുന്നത്‌ . പാര്‍ട്ടിക്കു എത്തിയപ്പോള്‍ ആദ്യം തന്നേ അവരുടെ മേലധികാരി പറഞ്ഞു " ഇന്നത്തേ ദിവസം നിങ്ങള്‍ക്കുള്ളതാണു ,ഒരു നിയന്ത്രണവുമ്മില്ലാതെ നിങ്ങള്‍ക്കു മതിയാവോളം കഴിക്കാം " എന്നു. ഇതു കേട്ടതും ഒന്നും കഴിക്കാതെ വന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു എന്നു അനിലിനു തോന്നി. പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടു അവന്‍ നോക്കിയതും അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച്ച ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു. മുമ്പിലിരിക്കുന്ന വിവിധ തരം ആഹാര സാധനങ്ങള്‍ കണ്ടു അവന്‍ പന്തം കണ്ട പെരുചാഴിയേ പോലെ സ്‌തബ്‌ദനായി നിന്നു. എന്തായാലും ഒരു കൈനോക്കാന്‍ തന്നെ അവന്‍ തിരുമാനിച്ചു.പാല്‍ പായസത്തില്‍ വീണ ഉറുമ്പിന്റെ അവസ്‌ഥയിലായി അവന്‍ .എവിടെ നിന്നു തുടങ്ങണമെന്നോ എന്തു കഴിക്കണമെന്നോ എന്നറിയാതെ അവന്‍ കുഴങ്ങി, ലോകത്തു ആരും പരീക്ഷിക്കാത്ത കോമ്പിനേഷനുകള്‍ അവന്‍ പരീക്ഷിച്ചു. കേക്കും ഇറച്ചികറിയും , ചായയും പെപ്‌സിയും , ചോക്‌ളേറ്റും മീന്‍ കറിയും തുടങ്ങിയ സാധനങ്ങള്‍ ഒത്തു ചേര്‍ന്നൊരു ഘോഷയാത്രയായിരുന്നു പിന്നെ അവിടെ. എല്ലാം ആശാന്‍ പ്രയോഗിച്ചു.തന്റെ കപാസിറ്റിയുടെ വരമ്പുകള്‍ തകര്‍ത്തു കൊണ്ടു അവന്റെ തീറ്റ അങ്ങനെ മുന്നേറി കൊണ്ടിരുന്നു . ആദ്യമൊക്കെ വളരെ അവേശത്തോടെ  കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്‌തിരുന്ന അവന്‍ പതുക്കെ പതുക്കെ പിന്‍ വലിയുന്ന കാഴ്‌ച്ചയാണു പിന്നീട്‌ കണ്ടതു . ഒടുവില്‍ കഴിച്ചതെല്ലാം അകത്തോട്ടു പോയതിന്റേ പതിന്മടങ്ങു ശക്‌തിയോടെ പൂറത്തേക്കു വാളിന്റെ രൂപത്തില്‍ വരുവാന്‍ തുടങ്ങി .അതു വലിയ ഒരു കൊടും കാറ്റിനുമുമ്പുള്ള ഒരു ചെറിയ ഇളം തെന്നല്‍ മാത്രമായിരുന്നു. പിന്നിടു അവിടെ പലതരം വാളുകളുടെ അഭിഷേകമായിരുന്നു. ചെറു വാളുമുതല്‍ വന്‍ പരിചവരെ അവിടെ വീണു കിടന്നുരുണ്ടു.ഒടുവില്‍  രംഗം വഷളാകുമെന്നു കണ്ടപ്പോള്‍ എല്ലാവരും കൂടെ അവ്നെ പൊക്കിയെടുത്തു ആശുപത്രിയില്‍ എത്തിച്ചു പ്രാഥമിക പരിചരണം നല്‍കി . മൂന്നാലു ദിവസം അവിടെ കിടന്നു അവന്‍ ഒരു പരുവത്തില്‍ അവിടുന്നു വെളിയില്‍ വന്നു.

പിറ്റേന്നു ഓഫീസിലെത്തിയപ്പോള്‍ എല്ലാവരും പല അര്‍ത്‌ത്ഥങ്ങളുമുള്ള ഒരു ആക്കിയ ചിരിയോടു കൂടി അവനെ സ്വീകരിച്ചു . അതിനിടയ്‌ക്കു കൂട്ടത്തിലെ വിശറായ ശരവണന്‍ അവനേ കളിയാക്കുകയെന്ന ഗൂഡ ലക്ഷ്യം മാത്രം മന്സസ്സില്‍ വെച്ചു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു  " ഇന്നും ഇവിടെ ഒരു പര്‍ട്ടിയുണ്ടു എന്നു പറയുന്നതു കേട്ടു നമ്മുക്കു പോകേണ്ടേ ". ഒരു നിമിഷം എന്തോ അലോചിച്ചു നിന്നു കൊണ്ടു അവന്‍ വളരെ സീരിയസ്സായി സഹപ്രവര്‍ത്തകനോടായി സ്വന്തം അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ നിന്നു കൊണ്ട്  മറുപടി പറഞ്ഞു "  പര്‍ട്ടി കമ്പനിയുടേയാണെങ്കിലും വയറു നമ്മുടേതാ മോനേ " . തത്‌ക്കാലം ഒരു റിസ്‌ക്കും കൂടി ഏറ്റെടുക്കാന്‍ തയ്യാറല്ലാ എന്നു അവന്‍ തീര്‍ത്തു പറയുകയും ചെയ്‌തു.അപ്പൊള്‍ ശരവണന്‍ അരോടെന്നില്ലാതെ പുലമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു " അറിയാത്ത പിള്ളയ്‌ക്കു ചൊറിയുമ്പോള്‍ അറിയും

എം ജിയുടെ പ്രചോദനം .

പ്രചോദനമെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ കോപ്പി അടിക്കുന്നതിന്റെ വേറൊരു പദമാണെന്നു എം ജീ ആശാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോളാണു മനസ്സിലായതു.എന്തായാലും പുതി ഒരു ശൈലി ഇറക്കിയതില്‍ മലയാള ഭാഷ ആശനോടു കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇനി മുതല്‍ സ്‌കൂളില്‍ പിള്ളാരെ കോപ്പിയടിച്ചു പിടിച്ചാല്‍ അവരെ കുറ്റം പറയാനാകുമോ അവരും ചിലപ്പോള്‍ നമ്മുടെ ആശാനേ പോലെ പ്രചോദനം ഉള്‍കൊണ്ടു ചെയ്‌തതാണെങ്കിലോ? പക്ഷേ ഇതു ഒരു പ്രയോജനവും ഇല്ലാത്ത പ്രചോദനമായി പോയി. അറബിയും ഒട്ടകവും എന്ന പ്രീയദര്‍ശന്‍ സാറിന്റെ ചിത്രത്തിനു വേണ്ടിയാണു എംജി അണ്ണന്‍ ഈ പ്രചോദനം കാണിച്ചതു. പ്രീയന്‍ സാര്‍ പണ്ടേ പല പ്രചോദനങ്ങളും ചെയ്‌തയാള്‍ ആയതുകൊണ്ടാണോ അവോ സറിന്റെ സിനിമയില്‍ തന്നെ പ്രചോദിപ്പിക്കാന്‍ മേല്‍പടിയാനു തോന്നിയതു. എതോ ഉമര്‍ ദിയാബു എന്ന ഈജിപ്‌ഷ്യന്‍ ക്കാരന്റെ  പാട്ടെടുത്തു പ്രചോദിപ്പിച്ചെന്ന ശത്രുക്കള്‍ ആശാനെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞു പരത്തുന്നതു. താന്റെ മനസ്സിന്റെ അഗാത തലങ്ങളില്‍ നിന്നു വന്ന സ്രീഷ്‌ട്ടിയേ മോക്ഷണമെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതിച്ചിരി വിമ്മിഷ്‌ട്ടമുണ്ടാക്കുന്നതു ആണെന്നു ഇതു തെളിയിച്ചാല്‍ താന്‍ പാട്ട് നിര്‍ത്തുമെന്നാണു എംജി യണ്ണന്‍ ആദ്യം പ്രസ്‌താവിച്ചതു. എന്നാല്‍ ഈ ഇന്റെര്‍നേറ്റു യുഗത്തില്‍ ഈ പരിപാടി കയ്യോടെ പിടിക്കപെട്ടപോളാണു ആശാന്‍ പ്രചോദനമായി രംഗ പ്രവേശം ചെയ്‌തേ. ആരാണു ഒന്നു ഇടയ്‌ക്കൊക്കെ ഒന്നു പ്രചോദിക്കാത്തതു . ഇതൊരു കുറ്റമാണോ?. പക്ഷേ പ്രചോദിച്ചിട്ടു താനൊന്നും അറിഞ്ഞില്ലാ എന്ന മട്ടിലുള്ള ഡയലോഗുകളാണു ഇതെഴുതാന്‍ ഈയുള്ളവന്നേ പ്രചോദിപ്പിച്ചതു.അതിനിടയ്‌ക്കു സൂപ്പര്‍ സ്‌റ്റാര്‍ സന്തോഷ്‌ പണ്ടിറ്റ്ജീക്കുമിട്ടു കൊടുത്തു ആശാന്‍ ഒന്നു . സൂപ്പര്‍ ഹിറ്റ് പടമാണെന്നെറിയാതെ ആശാന്‍ പണ്ടിന്റ്ജീയുടെ പടത്തില്‍ കുറച്ചു കാശുകിട്ടാനുള്ള പ്രചോദനം ഉള്‍കൊണ്ടു പാടിയെന്നും , ആ പ്രചോദനം അബദ്ധത്തില്‍ പറ്റി പോയതാണെന്നും മേലില്‍ ആളും തരവും നോക്കിയേ പാടത്തുള്ളുവെന്നും .അല്ല സന്തോഷ് പണ്ടിന്റു പ്രചോദിപ്പിക്കഞ്ഞതാണോ ഈ ഇഷ്‌ട്ടകേടിനു കാരണം . എന്തായാലും മലയാള സിനിമ ഗാന ശാഖയെ പ്രചോദിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു ആശാന്‍ ഇനിയും ഈണങ്ങള്‍ ഉളവാക്കി പ്രശോഭിക്കട്ടേ എന്നു ആശംസിക്കുന്നു , ഇതൊക്കെയല്ലേ മണ്‍മറഞ്ഞ രവീദ്രന്‍ മാഷിനും ദേവരാജന്‍ മാഷിനും ആശാന്റെ സ്വന്തം സഹോദരന്‍ എം ജി രാധാക്രിഷ്ണന്‍ മാഷിനും ഗുരുദക്ഷിണയായി നല്‍കാന്‍ കഴിയത്തുള്ളൂ .

NB: എം ജി യുടെ പ്രതികരണം വായിക്കാം . 

മലയാളികളുടെ മഞ്ഞലോഹ ഭ്രമം.

ഈ അടുത്ത സമയത്തു ഡി വൈ എഫൈ ക്കാര്‍ മഞ്ഞലോഹത്തോടുള്ള ആസക്‌തിയേ പ്രോത്‌സാഹിപ്പിക്കുന്ന തരത്തില്‍ നടന്മാരായ മമ്മൂട്ടിയും മോഹന്‍ലാലും സ്വര്‍ണ്ണകടക്കാരുടെ പരസ്യത്തില്‍ അഭിനയിക്കുന്നതിനേതിരെ പ്രസ്‌തവന ഇറക്കിയതു ശ്രേദ്ധിച്ചപ്പോളാണു ഈ മഞ്ഞലോഹം നമ്മുടെ സമൂഹത്തില്‍ ചെലുത്തുന്ന സ്വാധീനത്തേക്കുറിച്ചു ചിന്തിച്ചതു. ഈ തരത്തിലൊരു സാമൂഹിക വിപത്തിനേക്കുറിച്ചു പ്രതികരിച്ചതു ഒരു നല്ല കാര്യമ്മെന്നു തന്നെ തോന്നുന്നു.സ്വര്‍ണ്ണത്തോടുള്ള ഈ അമിതമായ ഭ്രമം തീര്‍ച്ചയായും എതിര്‍ക്കപെടേണ്ടുന്നതു തന്നേയാണു.നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പുരുഷന്മാര്‍ക്കു ഒഴുവാക്കാനാവത്തതു എന്തു എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ഏതു കൊച്ചുകുട്ടി പോലും പറയും മദ്യമെന്നു, നമ്മുടെ കഠിനമായ ദാഹം തീര്‍ക്കാന്‍ വെള്ളം ചേര്‍ത്തു അടിക്കുന്ന ഒരു പദാര്‍ത്ഥം.അപ്പോ പിന്നെ അതിനോടു കിടപിടിക്കുന്ന മറ്റൊരു അവേശമേതെന്നു ചോദിച്ചാല്‍ അതു മഞ്ഞലോഹ ഭ്രമം ആണു.നമ്മുടെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്കു ഏറ്റവും പ്രീയമായതാണു ഈ മഞ്ഞലോഹം.കവി പണ്ടു പാടിയതു പോലെ തന്നെ ഇപ്പോളും കനകം മൂലം കാമിനി മൂലം കലഹം അനവധി ഉലകത്തില്‍ സുലഭം.  ഈ രണ്ടു സാധനങ്ങളോടും മനുഷ്യനുള്ള വിധേയത്തം ചിലപ്പോള്‍ അതിശയകരമാണു. ഒരു നിയമവും അനുസരിക്കാന്‍ താത്‌പര്യമില്ലാത്ത നമ്മള്‍ ബിവറേജ്ജിന്റെ മുമ്പില്‍ കാട്ടുന്ന അനുസരണവും അച്ചടക്കവുമാണു നമ്മുടെ സ്‌ത്രീകളും സ്വര്‍ണ്ണകടയ്‌ക്കു മുമ്പില്‍ കാട്ടുന്നതെന്നു ചിലപ്പോള്‍ തോന്നറുണ്ടു.

കേരളത്തിലേ മറ്റെല്ല ബിസിനസ്സിനേക്കാളും ലാഭമുള്ള പണിയാണു മഞ്ഞലോഹ കച്ചവടം . മഞ്ഞലോഹത്തിനു മുമ്പില്‍ മഞ്ഞളിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന മലയാളികളുടെ അവസ്‌ഥ കച്ചവടക്കാര്‍ നന്നായി മുതലാക്കുന്നു.അവര്‍ അക്ഷയത്രിതിയയെന്നും ഓണമെന്നും മറ്റും പറഞ്ഞു നല്ലപോലെ കളിക്കുന്നു. ഈ കൊച്ചു കേരളത്തിലാണു  ഇന്ത്യയില്‍ നടക്കുന്ന കച്ചവടത്തിന്റെ 25% ഉം  നടക്കുന്നതു.ഒരു പ്രമുഖ കച്ചവടക്കാരന്‍ ശരാശരി 10 മുതല്‍ 20 കിലോ വരെ സ്വര്‍ണ്ണം  ഒരു ദിവസം നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ വില്‍ക്കാറുണ്ടു അതായതു 2 മുതല്‍ 6 കോടിയുടെ വരെ. വലിയ തിമിഗലങ്ങളുടെ ഇടയിലെ ചെറുമീനുകള്‍ പോലും 100 ഗ്രാം മുതല്‍ 1 കിലോ വരെ വില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഈ തിമിംഗലങ്ങള്‍ കൊയ്യുന്ന ലഭം ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നതാണു. ഈ സാമ്പദ്ധിക മാദ്യത്തിന്റെയും ജോലിനഷ്ട്ടത്തിന്റേയും കച്ചവടം കുറയുന്ന ഈ കാലത്തു പോലും മഞ്ഞലോഹ കച്ചവടക്കാരുടെ മുഖത്തെ ആ പൊന്‍ പുഞ്ചിരിക്കു മാത്രം ഒരു കുറവുമില്ലാ, മാത്രവുമല്ല അതു നാള്‍ക്കുനാള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ചു അട്ടഹാസവും കൊലചിരിയുമായി മാറുന്നു.എന്തൊരു വിരോധാഭാസം !

ഞാന്‍ താമസ്സിക്കുന്ന ചെറിയ പട്ടണത്തില്‍ പോലും ചെറുതും വലുതുമായ 10-12 സ്വര്‍ണ്ണ കടകളുണ്ട് . ഇതു നമ്മുടെ സമ്പത്ത് വ്യസ്‌ഥയില്‍ ഉളവാക്കുന്ന വ്യാപ്‌തി നമ്മുക്കു വിസ്‌മരിക്കാനാകില്ല, 40000 ത്തോളം സ്വര്‍ണ്ണപണിക്കാരും 5000 ത്തോളം കച്ചവടക്കാരും ഉള്‍പ്പെടെ എകദേശം 2 ലക്ഷത്തോളം ആളുകള്‍ ഈ വ്യവസായത്തില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നുണ്ടു .സ്വര്‍ണ്ണ കച്ചവടത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം കൊച്ചിയില്‍ വലിയ പാര്‍ക്കു സ്‌ഥാപിക്കാന്‍ പോലും നമ്മൂടെ സര്‍ക്കാരുകള്‍ പദ്ധതികള്‍ ഇടുന്നതു മഞ്ഞലോഹം നമ്മുടെ സാമ്പത്തിക രംഗത്തു ചെലുത്തുന്ന സ്വാധീനം കൊണ്ടു തന്നെയാണു.

പക്ഷേ എന്തായിരിക്കാം ഈ മഞ്ഞലോഹം മലയാളികളില്‍ ഇത്രയേറെ സ്വാധീനം ചെലുത്താന്‍ കാരണം? നമ്മള്‍ ഇതിനേ പുര്‍ണ്ണ ഹ്രിദയത്തോടുക്കൂടി വിശ്വസിക്കുകയും സ്‌നേഹിക്ക്കയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ അതു ഒരിക്കല്‍ പോലും നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തേ തകര്‍ത്തിട്ടില്ല, അതുകൊണ്ടാണു ധൈര്യമായി പറയുന്നതു "വിശ്വാസം അതല്ലേ  എല്ലാം","ജനകോടികളുടെ വിശ്വസ്‌ത    സ്‌ഥാപനം" എന്നൊക്കെ.

സ്വര്‍ണ്ണം ഇപ്പോള്‍ സമൂഹത്തിലെ അഭിമാനത്തിന്റെ പ്രശ്‌നമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ദുഷിച്ച സ്‌ത്രീധന സമ്പ്രദായത്തിലെ ഒഴുവാക്കാനാകത്ത കാര്യമാണു സ്വര്‍ണ്ണം . അനേകം പാവപ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടികളുടെ കല്യാണ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ക്കു വിലങ്ങുതടിയാകുന്നതു വാണം പോലെ കുതിക്കുന്ന ഈ ലോഹത്തിന്റെ പ്രീതിയും വിലയുമാണു.

 മലയാളികള്‍ തങ്ങള്‍ കഷ്‌ട്ടപെട്ടുണ്ടാക്കുന്നതു മുഴുവന്‍ മഞ്ഞലോഹത്തില്‍ നിക്ഷേപിച്ചു ചാരിതാര്‍ത്ഥ്യം അടയുകയാണു നാടിനു പ്രയോജനകരവും വികസനത്തിനു ഉതകുന്നതുമായ ധനമാണു നിര്‍ജീവമായ ഒരു ലോഹത്തിലേക്കു ലയിച്ചു ചേര്‍ന്നു ഏതെങ്കിലും ബങ്കിന്റെ ലോക്കറുകളില്‍ വിശ്രമിക്കുന്നതു.സ്വര്‍ണ്ണം  ആഫ്രിക്കയിലെയോ മറ്റെതെങ്കിലും സ്‌ഥലത്തു നിന്നു കഷ്‌ട്ടപെട്ടു കുഴിച്ചു ഭൂമിക്കു വെളിയിലെടുക്കുന്നു .നമ്മളതിനെ ഉരുക്കിയിട്ടു വിണ്ടും വലിയ കുഴിയെടുത്തു കുഴിച്ചിട്ടു അതിനേ സൂക്ഷിക്കാന്‍ കൂലിക്കാളിനെ നിറുത്തുന്നു. ഇത്ര കഷ്‌ട്ടപെട്ടു കുഴിച്ചെടുക്കുന്നതു വിണ്ടും കുഴിച്ചിടാനാണെങ്കില്‍ വെറെയേതെങ്കിലും ഗ്രഹത്തിലുള്ളവര്‍ നമ്മളെ കണ്ടാല്‍ ഭ്രാന്തന്‍മാര്‍ എന്നു വിളിക്കില്ലേ ..?

 എന്തായാലും മിന്നുന്നതെല്ലാം പൊന്നല്ല എന്റെ പോന്നേ.     :)

ഹര്‍ത്താല്‍ പ്രണയം

ഒരു ഹര്‍ത്താല്‍ ദിനത്തില്‍ ഓഫീസിലേക്കു ബൈക്കും ഓടിച്ചുകൊണ്ടു വരുമ്പോളാണു ഒരു കൂട്ടം സമരക്കാരുടെ മുമ്പിലേക്കു ശരവണന്‍ ചെന്നു പെടുന്നതു , കഴിഞ്ഞ ദിവസം പാര്‍ട്ടി നേതാവിന്റെ കാറിന്റെ മുകളില്‍ കാക്ക കാഷ്ട്ടിച്ചതിനു പിന്നില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചതു എതിര്‍ പാര്‍ട്ടിക്കാരുടെ ബുദ്ധിയാണെന്നൊ മറ്റൊ പറഞ്ഞായിരുന്നു അവരുടെ മുദ്രാവക്യങ്ങള്. കുട്ടി നേതാക്കളുടെ കൈയ്യില്‍പെട്ട ശരവണന്‍ സിംഹക്കൂട്ടില്‍ അകപ്പെട്ട മാന്‍പേട പൊലെ നിന്നു വിറയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി, ഒരു കൂട്ടര്‍ അവന്റെ വണ്ടിയുടെ കാറ്റഴിച്ചു വിട്ടപ്പൊള്‍ മറ്റൊരു കൂട്ടര്‍ അവരുടേ നേതാക്കന്മാരേ പോലും നാണിപ്പിക്കുന്ന തെറിയും വിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങി .അവിടെ നിന്നു ഒരു വിധം തലയൂരി വന്ന അവന്‍ തനിക്കു ഇനി നടരാജന്‍ വണ്ടി തന്നെ ശരണം എന്നു ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടു നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി.ആ കാഷ്‌ട്ടിച്ച കാക്കയേ മനസ്സില്‍ പ്രാകികൊണ്ടു ശരവണന്‍ റോഡില്‍ കൂടി നടക്കുമ്പോളാണു ആ കാഴ്ച്ച കാണുന്നതു. ഒരു കൊച്ചു സുന്ദരി ഒരു ആക്‌റ്റിവയില്‍ ആ സമരക്കാരുടെ ഇടയില്‍ കൂടി വളരെ നൈയിസായി ഊരി വരുന്നതു കണ്ടു അവന്‍ അന്തം വിട്ടു കുന്തം വിഴുങ്ങിയ പൊലെ നിന്നു.ഹമ്പട ഒരു പെണ്ണിനേ കണ്ടപ്പൊള്‍ അവന്മാരുടെ സമരവും മുദ്രവാക്യ വിളിയും ഒക്കെ എവിടെ പൊയി. ആദ്യത്തെ അമ്പരപ്പു മാറിയപ്പൊള്‍ അവന്‍ ഒരു ലിഫ്റ്റിനായി ആ പെണ്‍കൊടിയുടെ വാഹനത്തിനു നേരെ തന്റെ കറുത്തുരുണ്ട കൈകള്‍ വലിച്ചു നീട്ടി.

ആ സുന്ദരി ഒരു കൊച്ചു പുഞ്ചിരി അവനു നേരെ ഒന്നു എറിഞ്ഞിട്ടു വണ്ടി അവന്റെ തിരുമുമ്പില്‍ നിറുത്തി, അവന്‍ ഇതിനകം ആ ഏറില്‍ വീണു പോയിരുന്നു. ഹര്‍ത്താല്‍ പ്രമാണിച്ചു ഒരു ലിഫ്‌റ്റു ചോദിച്ച ശരവണന്റെ ന്യായമായ ആവശ്യം അവള്‍ സ്വീകരിച്ചു. ആദ്യമായി ഒരു പെണ്ണിന്റെ വണ്ടിയുടെ പിന്നില്‍ കയറിയതിന്റെ ത്രില്ലിലായി അവന്‍ . കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന്റെ ഉള്ളില്‍ ഉറങ്ങി കിടന്ന പാവം പൂവലന്‍ പതുക്കെ സടകുടഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റു. പക്ഷേ ആ എഴുന്നേല്‍പ്പു വ്ല്ലാത്ത ഒരു എഴുന്നേല്‍പ്പായി പോയെന്നു പിന്നിടു അവനു തോന്നിക്കാണും. കാരണം ആ സുന്ദരി അവന്റെ ശല്യം സഹിക്കാന്‍ വയ്യാതെ വണ്ടി നേരെ അടുത്തുള്ള പോലിസ്സ് സ്‌റ്റേഷനിലേക്കണു വിട്ടതു .ഒടുവില്‍ ആ പച്ച പരമാര്‍ത്ഥം അവന്‍ മനസ്സിലാക്കി ആ പെണ്ണു ഒരു വനിതാ പോലിസ്സുകാരിയായിരുന്നു എന്നുള്ളതായിരുന്നു അതു. ഈശ്വരാ നീ എന്തിനു വനിതാ പോലിസ്സുകാരികള്‍ക്കു ഇത്ര സൌന്ദര്യം കൊടുത്തു എന്നു അവന്‍ അറിയാതെ വിലപിച്ചു പോയി . അങ്ങനെ ഒരു സുന്ദരിയേ കസ്‌റ്റടിയിലാക്കാന്‍ വന്ന ശരവണന്‍ ഇപ്പോ ഒരു ദിവസം മുഴുവന്‍ അവളുടെ  കസ്‌റ്റടിയിലുമായി . ഒടുവില്‍ കൂട്ടുകാരന്‍ ടോണിക്കുട്ടന്‍ വന്നു അവനെ ജാമ്യത്തിലെടുത്തു കൊണ്ടു പോയി. പോകുമ്പോള്‍ ആ കൊച്ചു സുന്ദരിയുടെ മുഖത്തു ആദ്യം കണ്ട ആ കൊച്ചു പുഞ്ചിരി വീണ്ടും വിരിഞ്ഞിരുന്നു . പക്ഷേ ഈ തവണ ആ പുഞ്ചിരിയില്‍ വീഴാതെ അവന്‍ ടോണിക്കുട്ടന്റെ തോളില്‍ പിടിച്ചു നിന്നു .

 ഈ സംഭവത്തിനു ശേഷം അവന്‍ പിന്നിടു ഒരിക്കല്‍ പോലും ആരോടും വണ്ടിക്കു ലിഫ്‌റ്റു ചോദിച്ചിട്ടില്ല എന്നു മാത്രമല്ല പലപ്പോഴും അവന്‍ ആ വനിതാ പോലിസ്സുകാരിയേ സ്വപ്‌നം കണ്ടു ഞെട്ടാറുണ്ടായിരുന്നത്രേ. എന്തായാലും ആ ഞെട്ടലിന്റെ പരിണിത ഫലമായി ആ കൊച്ചു സുന്ദരി അവന്റെ രണ്ടു കുട്ടികളുടെ അമ്മയായി  ഇപ്പൊള്‍ അവന്റെ കസ്‌റ്റടിയില്‍ ആണു . ഒരു ജാമ്യമ്മില്ലാത്ത അറസ്‌റ്റിലൂടെ അവന്‍ ഇതിനകം അവളേ തന്റെ ജീവിത പങ്കാളിയാക്കിയിരുന്നു. 

ചെങ്ങായിയുടെ ഇംഗ്‌ളീഷ്‌

കഴിഞ്ഞ ദിവസം എന്റെ ചെങ്ങായ്‌ക്കു സംഭവിച്ച ഒരു കഥ ഞാന്‍ പറയാം.കഥ കേട്ടപ്പോള്‍ അതിന്റെ അനുകാലിക പ്രസക്‌തി ഓര്‍ത്തു ഇവിടെ അതു പോസ്‌റ്റാമെന്നു വിചാരിച്ചു.
സംഭവം നടക്കുന്നതു എറണാകുളം സൌത്തിലാണ്. ബസ്‌ സ്റ്റൊപ്പിനടുത്തുള്ള ബേക്കറിയില്‍ നിന്ന് കോഫി കുടിച്ചു ഞാനും എന്റ്റെ കുട്ടുകരും ഇറങ്ങി. സ്റ്റോപ്പില്‍ അടുത്ത ഒരു സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന മുന്ന് പെണ്‍കുട്ടികളും രണ്ടു ആണ്‍കുട്ടികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. യുണിഫോമിലാണ് അവര്‍ . അവര്‍ സംസാരിക്കുന്നതു നിറയെ ഇംഗ്ലീഷ് ആണ് കല പില കല പില ഇംഗ്ലീഷില്‍ ഉറക്കെ പരസ്പരം സംസാരിക്കുന്നു. അവിടെ ഒരു പാവം ചെറുക്കന്‍ നിന്നിരുന്നു.ആ പാവം ചെറുക്കന്‍ എന്റെ ചെങ്ങായി ആയിരുന്നു.അവനെ കണ്ടാല്‍ എതോ കുഗ്രാമത്തില്‍ നിന്നു വന്ന നഗരവാസിയുടെ ലുക്കു ഉണ്ടു.


അവന്റ്റെ അടുത്തേക്ക് അവര്‍ വന്നിട്ട് അതിലെ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി അവനോടു ചോദിച്ചു.:" Where is the Dutch church ? Can we Catch the bus from here ? ".


അവന്‍ വാ പൊളിച്ചു. അപ്പോള്‍ അവരിലെ ഒരു ആണ്‍കുട്ടി ചോദിച്ചു :" you don't know English ?"
അവന്‍ പറഞ്ഞു " i am not English "

അവര്‍ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. അപ്പോള്‍ അവരില്‍ ഒരുവന്‍ പറഞ്ഞു :" poor fellow"

ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് ഒരു ചേട്ടന്‍ അവിടെ നില്പുണ്ടായിരുന്നു അയാള്‍ അവരെ ശാസികുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ അതൊന്നും വകവെക്കാതെ ആ ചെറുക്കനെ കളിയാക്കി കൊണ്ടു നിന്നു.


അപ്പോള്‍ അവിടേക്ക് ഒരു സായിപ്പും ഒരു മദാമ്മയും വന്നു.ആ ഫോറിനേഴ്‌സ്  ആ പിള്ളേരോട് ചോദിച്ചു :"Excuse me Where is Vallarpadam Terminal ?"

ആ പിള്ളേര്‍ നേരത്തെ നിന്നിരുന്ന പാവം ചെറുക്കനെ ചുണ്ടി പറഞ്ഞു :"He will show the route"

ആ ഫോറിനേഴ്‌സ് പാവം ചെറുക്കന്റെ അടുതെത്തി ചോദിച്ചു:" Excuse me Where is Vallarpadam Terminal ?" 

അതു കണ്ടു  ആ പിള്ളേര്‍ ചെറുക്കന്‍ ആപ്പിലായലോ എന്നു ചിന്തിച്ചു ചിരിച്ചു.അപ്പോള്‍ അവരെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് ആ പാവം ചെറുക്കന്‍ ആ ഫോരിനെര്സിനോട് പറഞ്ഞു " ya sure. catch the bus to menaka and get down at highcourt junction and then its better to catch an auto to terminal."

ഫോറിനേഴ്‌സ്  :" Thank you thank you very much" 

അപ്പോള്‍ ആ ചെറുക്കന്‍ പിന്നെ ചോദിച്ചു :" Any thing else..?"

ഫോറിനേഴ്‌സ്  :"No thanks .."

അവന്‍  : " Welcome."

ആ ഫോറിനേഴ്‌സ് വളരെ സന്തോഷത്തോടു കൂടി അവിടെ നിന്നു പോയി. പകച്ചു നിന്ന പിള്ളേര്‍ അവന്റ്റെ അടുതെത്തി ചോദിച്ചു: " നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇംഗ്ലീഷ് അറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്..?"

പെണ്‍കുട്ടി:" അതെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ ഒന്നും പറയാതെ പൊട്ടന്‍ കളിച്ചല്ലോ..?"

അപ്പോള്‍ അവന്‍ പൊട്ടി തെറിച്ചു ചോദിച്ചു:" ഫ്ഭ ...പുന്നാര മക്കളെ ഇപ്പോള്‍ നിന്റ്റെയൊക്കെ വായില്‍ എവിടുന്നു വന്നെട മലയാളം. ന്ഹേ..? ഞാന്‍ ഈ കൊച്ചിയില്‍ ഉള്ളവന്‍ തന്നെയാ നിയൊക്കെ എവിടാ പഠികുനതെന്നും നിനക്കൊക്കെ മലയാളം അറിയാമെന്നും എനിക്കറിയാം . ഇങ്ങനെ പലതവണ നിങ്ങളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അവന്മാരുടെ ഒരു ഇംഗ്ലീഷ്.."

അപ്പോള്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു അവരെ നേരത്തെ ശാസിച്ച ചേട്ടന്‍ വന്നു പറഞ്ഞു:" നന്നായി മോനെ. നന്നായി.കുറെ നേരമായി ഇവനും ഇവളുമാരും കുടി വേഷം കെട്ടാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്. വല്യ ഇംഗ്ലീഷ് പറഞ്ഞാലൊന്നും വലിയ ആളാവില്ല ഓരോരുത്തരുടെ സ്വഭാവത്തിത്തില്‍ നിന്നാ വല്യ ആളാവുന്നേ. ഇംഗ്ലീഷ് അറിയാന്‍ പാടില്ലതവരെ നീയൊക്കെ കളിയകുനതെന്തിനാ..അതാണോ നിങ്ങളുടെ സ്കുളില്‍ പഠിപ്പികുനത്.? ന്ഹേ..?"

അവനും പറഞ്ഞു:" എന്റ്റെ പിള്ളേരെ നിന്റ്റെയൊക്കെ പ്രായം കഴിഞ്ഞിട്ട ഞങ്ങള്‍ വന്നിരികുനത് ,സമയം കളയാന്‍ വേറെ എന്തൊക്കെ മാര്‍ഗങ്ങള്‍ ഉണ്ട് നിങ്ങള്‍ക്കു ..? 
അവിടെ ഒരു വിധം ബഹളമയം ആയപ്പോള്‍ ആ പിള്ളകള്‍ അവിടെ നിന്നു സ്ഥലം വിട്ടു.

NB: ഇനി ഒരു ചോദ്യം.
ഇതില്‍ ആരാണു തെറ്റുകാര്‍ ?
മലയാളം അറിയാമായിരുന്നിട്ടും അതു പറയാന്‍ മടികാണിച്ച ആ പിള്ളാരോ?
അവരെ അങ്ങനെ ശീലിപ്പിച്ച അവരുടെ രക്ഷകര്‍ത്താക്കളോ?
അതോ ഇഗ്‌ളീഷു അറിയാമായിരുന്നിട്ടും അവരെ പറ്റിച്ച എന്റെ ചെങ്ങായിയോ?
ഉത്തരം നിങ്ങള്‍ക്കു വിടുന്നു.

നമുക്കു വേണമോ ഈ ആണവ നിലയങ്ങള്‍ ..

നമ്മുടെ തൊട്ടടുത്തു തമിഴ്‌നാട്ടിലെ തീര പ്രദേശമായ കൂടംകുളത്തു നടക്കുന്ന ജനകീയ സമരങ്ങള്‍ നാം മലയാളികളുടെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടിടുണ്ടാവുമോ, ചില മാസങ്ങളായി അവിടെ ഒരു പേടിസ്വപ്‌നം കണക്കെ ഉയര്‍ന്നു വരുന്ന ആണവ റിയാക്‌ട്ടറിനു എതിരായി സമരങ്ങള്‍ നടക്കുകയാണു. ജപ്പാനിലെ സുനാമി ദുരന്തം ആളുകളിലുണ്ടാക്കിയ ഭീതിയും അതിന്റെ സുരക്ഷിതത്തെക്കുറിച്ചു സര്‍ക്കാരിന്റെ അവകാശ വാദങ്ങളോടുള്ള വിശ്വാസമില്ലായ്‌മയും തങ്ങളുടെ ജീവനെക്കുറിച്ചുള്ള ഭീതിയുമാകാം ജനങ്ങളെ ഈ രീതിയില്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഘടകം.നമ്മൂടെ തിരുവനന്തപുരത്തിനു വളരെയടുത്താണു ഈ പ്രദേശം. അതു കൊണ്ടു തന്നേ അവിടെ നിന്നുള്ള എതൊരു പ്രശ്‌നങ്ങളും കേരളത്തില്‍ ജീവിക്കുന്ന നമ്മളേയും എത്ര മാത്രം ബാധിക്കുമെന്നുള്ള കാര്യത്തില്‍ നാമും ബോധവാന്മാരകേണ്ടതാണു.  ആണവ റിയക്‌ടറില്‍ നിന്നു ഉണ്ടാകുന്ന അപകടങ്ങള്‍ ഒരു പക്ഷേ കേരളത്തിലെ തെക്കന്‍ ജില്ലകളെയായിരിക്കും എറ്റവും കൂടുതല്‍ ബാധിക്കുന്നത്. ജനങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കേണ്ടുന്നതും അവരുടെ ഭീതി ദൂരികരിക്കേണ്ടതും ഉത്തരവാദിത്ത ബോധമുള്ള സര്‍ക്കാറുകളുടെ കടമയാണു. എന്നാല്‍ സര്‍ക്കാരും പോലിസ്സും അവിടെ നരനായാട്ടാണു നടത്തുന്നത്.

 ഇരുപതു വര്‍ഷം മുമ്പ് ഭാരത സര്‍ക്കാറും  അന്നത്തേ സോവിയറ്റ് യൂണിയനും തമ്മിലുള്ള കരാറിന്റെ അനന്തര ഫലമാണു ഈ പദ്ധതി. ഇതിനേ അനുകൂലിക്കുന്നവര്‍ക്കു പല വാദ മുഖങ്ങളും അവതരിപ്പിക്കാം, ഇത്ര നാള്‍ മുടക്കിയ കോടികണക്കിനു രുപ പാഴായി പോകുമെന്നും  ഇതിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന ഊര്‍ജ്ജ്യം നാടിന്റെ വികസനത്തിനു വളരെ പ്രയോജനപ്പെടുമെന്നും ഇത്തരം സമരങ്ങള്‍ നാടിന്റെ വികസനത്തിനു എതിരാണെന്നും മറ്റും എന്നാല്‍  ജനങ്ങളേ ഭീതിയുടെ നിഴലില്‍ നിര്‍ത്തിയുള്ള ഒരു വികസനവും നാടിനു ഭുക്ഷണമല്ലാ . മുല്ലപ്പെരിയാറിനേ പറ്റി ഇവിടെയുള്ളവരുടെ ഭിതി തമിഴ്‌മക്കള്‍ക്കു ഈ സംഭവം മുഖേന അല്‍പ്പമെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ തന്നേ അത്രയും നല്ലതു. അവിടെ മത്‌സ്യബന്ധനം നടത്തി ജീവിക്കുന്ന സധാരണക്കാരായ മനുഷ്യര്‍ക്കു ജീവന്റെ മാത്രമല്ല ജീവിതത്തിന്റേയും കൂടി പ്രശ്‌നമാണു ഇത് .ഇവിടുത്തെ യഥാര്‍ത്ഥ പ്രശ്‌നം ഈ ആണവ പരിപാടി നമ്മുക്കു വേണോ എന്നുള്ളതാണു.

ജപ്പാനിലേ ഫുക്കിഷാമാ ആണവനിലയത്തിനുണ്ടായ ഗതി നാമൊന്നും അത്ര വേഗം മറക്കില്ല . ആ ഗതി നമ്മള്‍ക്കു വരരുതു എന്നു ചിന്തിക്കുന്നതില്‍ തെറ്റു പറയാന്‍ പറ്റുമോ? ഇത്രയും വികസിതമായ ഒരു രാജ്യത്തിനു തങ്ങളുടെ ആണവ റിയാക്‌ട്ടര്‍ സംരക്ഷിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍ വികസനത്തിലേക്കു പിച്ച വെച്ചു തുടങ്ങീട്ടു മാത്രമേയുള്ള നമ്മുടെ രാജ്യത്തിനു എന്തു ചെയ്യാന്‍ കഴിയും എന്നു നാം ചിന്തിക്കേണ്ടതാണു. ജര്‍മ്മനിയും ജപ്പാനും പോലുള്ള വികസിത രാജ്യങ്ങള്‍ തങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള ആണവ നിലയങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി  അടയ്‌ക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചപ്പോളാണു നമ്മള്‍ അമേരിക്കയുടെ കൈയ്യില്‍ നിന്നും മറ്റും പഴയ ഒരോ നിലയങ്ങള്‍ വങ്ങി ഇവിടെ പുതുതായി പടുത്തുയര്‍ത്തുന്നതു .സകല വിധ സുരക്ഷ സംവിധാനങ്ങളുമുള്ള വികസനത്തിന്റെ ഉച്ചകോടിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ജപ്പാനും ജര്‍മ്മനിയും പോലുള്ള രാജ്യങ്ങള്‍ ഇതിനെതിരായി നില്‍ക്കുമ്പോളാണു ഒരു വിധത്തിലുള്ള സുരക്ഷയും ഉറപ്പ് പറയാനാകാത്ത നമ്മള്‍ ഇതിനെ വാരിപ്പുണരുന്നത്. പാശ്ചാത്ത്യ രാജ്യങ്ങള്‍ തള്ളികളയുന്ന ഉപയോഗശുന്യമായ സാധനങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുവാനുള്ള ഒരു ചവറ്റുകൊട്ടയല്ല നമ്മുടെ രാജ്യമെന്നു നാം മറക്കരുതു, അതു സംസ്‌കാരത്തിന്റെയോ ആണവ നിലയങ്ങളുടെയോ രൂപത്തിലായാലും എതിര്‍ക്കപ്പെടേണ്ടുന്നതു എതിര്‍പ്പെടണം .വേറെ ബദല്‍ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ ഊര്‍ജ്യ ലഭ്യതായ്‌ക്കായി  കണ്ടെത്തിയിട്ടു ഭീതി പരത്തുന്ന ഈ മാര്‍ഗ്ഗം ഉപേക്ഷിക്കുന്നതിനേക്കുറിച്ചു നമ്മള്‍ ചിന്തിക്കേണ്ടുന്നതാണു .

ആദ്യം മനുഷ്യ ജീവനാണു വില നല്‍കേണ്ടതു. മനുഷ്യനുണ്ടങ്കിലല്ലേ വികസനത്തിന്റെ ആവശ്യം വരുന്നുള്ളു.നമ്മളുടെ വരും തലമുറകള്‍ക്കായി  ആണവ വിമുക്‌തമായ സുരക്ഷിതവും ആരോഗ്യപരവുമായൊരു ഭുമിയും ആകാശവും ജലവും ഒരുക്കി വെയ്‌ക്കേണ്ടുന്ന ചുമതല  നമ്മള്‍ ഒരോരുത്തര്‍ക്കുമാണു

അവള്‍

ഒട്ടിയ കവിളും അവശത തഴുകുന്ന
മുഖവുമായി നിത്യവും
ആ വിഥിയില്‍ ഏകാകിനിയായി
ആരെയോ തേടി ഇരുപ്പവള്‍ .

അലസമായ അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍
കണ്ടു അവനൊരു നക്ഷത്ര തിളക്കം
പതിവായി എന്നും ദര്‍ശിച്ചവന്‍
ദീപ്‌തമായ ആ നക്ഷത്ര തിളക്കം.

ക്ഷീണിച്ചു വിവശയായ പെണ്‍ കൊടിതന്‍
തളര്‍ന്ന മുഖത്തില്‍ നിന്നു ഉതിര്‍ന്നു വീഴും
ജല കണികകള്‍  മാറി അവനുടെ
പാതയില്‍ നനവായി കുളിരായി.

അന്നൊരിക്കല്‍ അവളുടെ
സമീപേ ചെന്നതും അവനെ
നോക്കി മുറിക്കി ചുവന്ന
പല്ലുകള്‍ കാട്ടി ചിരിച്ചവള്‍ .

കീശയില്‍ നിന്നു തെന്നിമാറി കിടന്നൊരു
ഗന്ധിയിന്‍ മുഖമുള്ള മുഷിഞ്ഞ
പത്തിന്‍ നോട്ടവളുടെ
നേര്‍ക്കവന്‍ നീട്ടി സ്‌നേഹപൂര്‍വ്വം.

പെട്ടെന്നവള്‍ ദുര്‍ഗ്ഗയായി കൊടുകാറ്റായി
ദിക്കുകള്‍ മുഴക്കുമാറു അലറി
ദൂരേ പോകൂ കാട്ടാളാ പത്തുരുപയ്‌ക്കു
എന്നുടെ നായ് വരും നിന്നോടൊപ്പം.

സെബാസ്‌റ്റ്യന്റേ കൂടപിറപ്പു്‌

കോട്ടയത്തുള്ള ഒരു സാമാന്യം കാശുള്ള നസ്രാണി കുടുംബത്തിലാണു സെബാസ്റ്റ്യന്‍ ജനിച്ചതു.വീട്ടില്‍ ആവശ്യത്തിലധികം കാശുണ്ടായതു കൊണ്ടു ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുകളും വീട്ടുകാര്‍ അവനു വരുത്തിയിരുന്നില്ല .ഭയങ്കര പള്ളി ഭക്തനായിരുന്നു അവന്റെ അപ്പന്‍ അതു കൊണ്ടു തന്നെ പുണ്യവാളന്റെ പേരാണു വീട്ടുകാര്‍ അവനു നല്‍കിയതും . അവനെ പള്ളിയിലച്ചന്‍ ആക്കണമെന്നായിരുന്നു വീട്ടുകാരുടെ ആശ.എന്നാല്‍ വീട്ടുകാരുടെ സകല ആശകളും ഒരു കരിയില പൊലെ പറത്തികളഞ്ഞു കൊണ്ടു സെബാസ്റ്റ്യന്‍ ചെറു പ്രായത്തില്‍ തന്നെ കള്ളുകുടി തുടങ്ങിയിരുന്നു.അപ്പനവനെ ധ്യാനത്തിനൊക്കെ കൊണ്ടു പൊയി നന്നാക്കിയെടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പൊളൊക്കെയും പൂര്‍വാധികം ശക്തിയൊടെ അവന്‍ തന്റെ ഇഷ്ട്ട വിഷയത്തിലേക്കു തിരിച്ചു വന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു.വീട്ടുകാര്‍ക്കു അവനില്‍ തീരേ വിശ്വാസം ഇല്ലാതെയായി.എന്നാല്‍ അവന്റെ സ്വഭാവത്തിനു നേരെ വിപരീത സ്വാഭാവമായിരുന്നു അവന്റെ സ്വന്തം അനിയന്‍ ടൊണിക്കുട്ടന്. അപ്പനും അമ്മയും പറയുന്നതെല്ലാം കേട്ടു അനുസരിച്ചു നടന്ന അവന്‍ വീട്ടുകാരുടെ കണ്ണിലുണ്ണിയായിരുന്നു.മദ്യമെന്തെന്നു പൊലും അവനു ഇതു വരെ അറിയത്തില്ലായിരുന്നു.സെബാസ്റ്റ്യന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പാരയുമായിരുന്നു അവന്റെ പൊന്നു അനിയന്.അങ്ങനെ ഇരിക്കെയാണു സെബാസ്റ്റ്യനു തിരുവനന്തപുരത്തു നിന്നു ഒരു ജൊലിക്കുള്ള ഇന്റെര്‍വ്യുന്റെ എഴുത്തു വരുന്നതു.അവനെ ഒറ്റയ്ക്കയിച്ചാല്‍ അവനവിടെ സുബൊധത്തൊടെ എത്തി ചേരില്ലാ എന്നു നന്നായി അറിയാമിരുന്ന അവ്ന്റെ അപ്പന്‍ അവനു കൂട്ടിനു അനിയന്‍ ടൊണിക്കുട്ടനെ കൂടെ അയ്ക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു .കാരണം ടൊണിക്കുട്ടനെ വീട്ടുകാര്‍ക്കു അത്രയ്‌ക്കു വിശ്വാസമായിരുന്നു.സെബാസ്റ്റ്യന്‍ വെള്ളമടിക്കാതിരിക്കാന്‍ ടൊണിക്കുട്ടനെ കൂട്ടിനു അയ്ക്കാനുള്ള തീരുമാനം അപ്പന്‍ അറിയിച്ചപ്പൊള്‍ സെബാസ്റ്റ്യനു ടൊണിക്കുട്ടനൊടുള്ള ദ്യേഷ്യം വര്‍ദ്ധിച്ചതേയുള്ളു. അവര്‍ ഇരുവരും തലസ്ഥാന നഗരി ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി. വീട്ടുകാര്‍ സെബാസ്റ്റ്യനു ജൊലി കിട്ടിയാല്‍ 101 മെഴുകുതിരി മാതാവിന്റെ രൂപകൂടിനു മുന്‍പില്‍ കത്തിക്കാം എന്നു നേരുകയും ചെയ്തു.

ചേട്ടനും അനിയനും കൂടെ അങ്ങനെ ഇന്റെര്‍വ്യുന്റെ തലേന്നു തന്നെ അനന്തപുരിയീലെത്തി. ചേട്ടന്റെ പുറകേ തന്നെ വിട്ടുമാറാതെ ടോണിക്കുട്ടന്‍ എപ്പോഴും ഉണ്ടു.പുണ്യവാളനായ ടോണിക്കുട്ടനേ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്നു കറക്കി വീഴ്‌ത്തി അവന്റെ ശല്യം ഒഴുവാക്കാനായി പിന്നെ സെബാസ്‌റ്റ്യന്റെ അടുത്ത ശ്രമം . അതില്‍ അവന്‍ ഒടുവില്‍ വിജയിക്കുകയും ചെയ്‌തു. നേരേ ടോണിക്കുട്ടനേയും കൊണ്ടു ഒരു ബാറില്‍ കയറിയതു മാത്രമേ സെബാസ്‌റ്റ്യനു ഓര്‍മ്മയുള്ളു, ചേട്ടന്റെ നിര്‍ബന്ഡത്താല്‍ ആദ്യമായി കുറച്ചു മദ്യം അകത്താക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോളേക്കും മദ്യത്തിന്റെ രസം തലയില്‍ പിടിച്ച്പ്പോളേക്കും പുണ്യ് വാളന്‍ ടോണിക്കുട്ടന്‍ നിലാവത്തു അഴിച്ചു വിട്ട കോഴിയേ പോലെ ബാറു മുഴുവനും അലഞ്ഞു നടന്നു വെള്ളമടിയും  ആരംഭിച്ചു.കള്ളനെ കാവല്‍ ഏല്‍പ്പിച്ച അവസ്‌ഥയിലായി പോയി ചേട്ടനെ നോക്കാന്‍ വന്ന അനിയന്‍ . പിടിച്ചാല്‍ കിട്ടാത്ത രീതിയില്‍  അനിയന്‍  അവിടെ കിടന്നു അറുമാദിക്കുന്നതു കണ്ടു സെബാസ്‌റ്റ്യന്‍ കര്‍ത്താവിനേ അറിയാതെ വിളിച്ചു പോയി. വാദി പ്രതിയായ സ്‌ഥിതി.അവസാനം ടോണിക്കുട്ടന്‍ വമ്പനോരു വാളുവെച്ചു അവശനായി അവിടെ തളര്‍ന്നു വീണു താത്‌കാലികമായി പിന്‍വാങ്ങി.സെബാസ്‌റ്റ്യന്റെ മനസാകുന്ന പളുങ്കുപാത്രം അനിയനെ കുറിച്ചോര്‍ത്തു അഭിമാനപുളകിതമായി നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു അതില്‍ നിന്നു തെറിച്ചു വീണ ചില കൂര്‍ത്ത കക്ഷണങ്ങള്‍ അവിടെ ഇവിടെയായി  ചിതറി കിടക്കുകയും ചെയ്‌തു . അനിയനെ ഒരു മൂലയ്‌ക്കു കിടത്തിയിട്ടു ആ ചേട്ടന്‍ തന്റെ സ്‌ഥിരം കലാപരിപാടിയിലേക്കു  കടന്നു .സ്വന്തം അനിയന്റെ ചാരിത്രം കവര്‍ന്ന സന്തോഷത്തല്‍ സെബസ്‌റ്റ്യന്‍ അന്നു പതിവില്‍ നിന്നും  കുറച്ചും കൂടി കൂടുതല്‍ കുടിച്ചു.


NB: തുടര്‍ന്നു അവിടെ കിടന്നു പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ സ്രിഷ്‌ട്ടിച്ച അവരെ ഇരുവരേയും നാട്ടുകാര്‍ പിടിച്ചു ശരിക്കും പെരുമാറി പോലിസില്‍ ഏല്‍പ്പിച്ചു  ,അവര്‍ അവരെ തടങ്കലിലാക്കി വീട്ടുകാരെ വിവരമറിയിച്ചു. ഓടുവില്‍  പ്രായ പൂര്‍ത്തിയാകാത്ത അനിയനേയും രണ്ടു വട്ടം പ്രായ പൂര്‍ത്തിയായ ചേട്ടനേയും തിരിച്ചു വീട്ടിലെത്തിക്കാന്‍ സ്വന്തം അപ്പന്‍ തന്നെ  നേരിട്ടു അവിടെ ചെന്നു . അവര്‍ ഇരുവരും കൂടി അവിടെ ചെയ്‌ത നാശ നഷ്‌ട്ടങ്ങളുടെ കണക്കു കണ്ടു ആ പാവപ്പെട്ട മനുഷ്യന്റെ കണ്ണു തെള്ളിപോയി ,  നല്ലൊരു തുക നല്‍കി അവരെ അവിടുത്തെ നാട്ടുകാരുടെ കൈയ്യില്‍ നിന്നു മോചിപ്പിച്ചു എന്നാണു പിന്നിടു കേട്ടതു

പെരുമ്പാവൂറിലെ പോക്കറ്റടി.

പോക്കറ്റടിച്ചതിന്റെ പേരില്‍ ഒരു നിരപരാധിയേ മൂന്നു പേര്‍ ചേര്‍ന്നു ഒരു ദയയുമ്മില്ലാതെ  അടിച്ചു കൊന്നെന്നുള്ള വാര്‍ത്ത തീര്‍ത്തും വേദനാ ജനകമായതാണു . കട്ടവനെ കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ കണ്ടവനേ പിടിക്കുകയെന്ന പരിപാടിയായി പൊയി ഇതു . സ്വന്തം വീട്ടില്‍ നിന്നു ജോലി സ്ഥലത്തേക്കു പൊയ ഒരു വ്യക്തിക്കു നേരിട്ട ഈ ദുര്‍ഗതിയില്‍ സൌമ്യയേ ഗൊവിന്ദചാമി കൊലപ്പെടുത്തിയപ്പൊള്‍ സഹയാത്രികര്‍ കാണിച്ച അതേ നിസംഗത തന്നേയാണു ഈ മ്രിഗീയത കണ്ടു നിന്നവര്‍ കാണിച്ചതു. റോഡീല്‍ വീണു പരിക്കേറ്റു ആരും സഹായിക്കാനില്ലാതെ ചൊരവര്‍ന്നു ഈയിടെയാണു ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ അതി ദാരുണമായി മരണമടഞ്ഞതു ഇതിനു മറ്റൊരു ഉദാഹരണമാണു. മനുഷ്യന്റെ ജീവനു പുല്ലു വില പൊലും കൊടുക്കാത്ത ഒരു സാമൂഹിക വ്യവസ്തിതിയാണു ഇവിടെ ഇപ്പൊള്‍ വളര്‍ന്നു വരുന്നതു എന്ന അഭിപ്രായത്തിനേ ബലപ്പെടുത്തുന്നതാണു ഈ സംഭവങ്ങള്. പോക്കറ്റടിക്കാരനെ പിടിച്ചാല്‍ നാട്ടുകാരെല്ലാം അടിക്കുക എന്നത് പണ്ടുമുതലേ കേരളത്തിലെ നാട്ടുനടപ്പാണ്. .കള്ളനെ പിടിച്ചവര്‍ക്കു മാത്രമല്ല,ആ ഏരിയയിലുള്ള എല്ലാവര്‍ക്കും അടിക്കാം.ആരാന്റെ അമ്മയ്‌ക്കു ഭ്രാന്തു പിടിച്ചാല്‍ കാണാന്‍ നല്ല ശേലാണു എന്നു പറയുന്നതുപൊലെ നമ്മുടെ ആര്‍ക്കും അല്ലല്ലൊ ഇതു സംഭവിച്ചതു. ”നിന്നെ ഒരു നിയമത്തിനും ഞാന്‍ വിട്ടുകൊടുക്കില്ല” എന്ന ഡയലോഗടിച്ച് നായകന്‍ വില്ലനെ പെട്രോള്‍ ഒഴിച്ചു കത്തിക്കുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ ഓരോരുത്തരും ഹാപ്പിയാകുന്നത് ആ കൊലക്കുറ്റത്തില്‍ മാനസികമായി നമ്മളും പങ്കാളിയാകുന്നതു കൊണ്ടാണ്.നമ്മുടെ നിയമവ്യവസ്ഥിയൊടും നിയമ പാലകരായ പൊലിസിനൊടുമുള്ള ജനങ്ങളുടെ വിശ്വാസക്കുറവും ഒക്കെ ഒരു പക്ഷേ അവരെ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കുന്നതിനു പ്രേരക ശക്‌തിയായി ഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം  . മനുഷ്യന്റെ ജീവനും സ്വത്തിനും സംരക്ഷണ നല്‍കേണ്ടുന്നവര്‍ തന്നെ ഇങ്ങനേയൊരു ക്രൂരതയ്‌ക്കു കൂട്ടു നിന്നു എന്നുള്ളതു വളരെ ഭീതിജനകമായ കാര്യമാണു . ഇത്രയും ക്രൂരമായി മര്‍ദിക്കാന്‍ തക്ക കുറ്റം അയാള്‍ ചെയ്‌തിട്ടുണ്ടാകുമോ? വടക്കേ ഇന്ത്യയിലും മറ്റും കേട്ടു കേള്‍വിയുള്ള ഈ തരത്തിലുള്ള ഒരു പെരുമാറ്റം ഈ സാകഷരതാ കേരളത്തില്‍ ഒരിക്കലും സംഭവിക്കാന്‍ പാടുള്ള കാര്യമല്ലാ. ഒരു കുടുബത്തിന്റെ താങ്ങും തണലുമായിരുന്നു മരിച്ച രഘു എന്ന യുവാവ്‌ . ഭരണസ്വാധീനവും മറ്റും ഉപയോഗിച്ചു ഇതിലെ പ്രതികളും ചിലപ്പോള്‍ ഊരി പോന്നേക്കാം. എന്തായാലും ആ പരേതന്റെ അത്‌മാവിനു നിത്യ ശാന്തി നേര്‍ന്നു കൊണ്ടു നിര്‍ത്തുന്നു.

പാരകള്‍ പലവിധം ഉലകില്‍ സുലഭം

ഇതു ഇപ്പൊള്‍ പാരകളുടെ കാലമാണു, വിപണിയില്‍ കമ്പി പാര മുതല്‍ നാട്ടുകാരുടെ പാര വരെ സുലഭമാണു.എവിടെ നിന്നു എവിടേയ്ക്കു എങ്ങനെയൊക്കെയാണു എതു സൈസ്സിലുള്ള പാരയാണു വരുന്നതെന്നു ആര്‍ക്കും വ്യക്തമായി അറിയാന്‍ കഴിയത്തില്ല.ഒരാഴ്ച്ച മുമ്പ്‌  വരെ സ്വന്തം നാട്ടിലുള്ളവര്‍ക്കു പൊലും അറിയാതിരുന്ന അദ്ധ്യപകനാണു ഇപ്പൊള്‍ ഇവിടെ ഒരു പാര കാരണം കേരളം മുഴുവനും താരമായതു. മാഷിന്റെ പ്രശസ്‌തിയില്‍ അസൂയപൂണ്ടു ഒരു പാര എവിടെ നിന്നെങ്കിലും  ഒന്നു കിട്ടിയാല്‍ കൊള്ളാമെന്നു അരെങ്കിലും ആഗ്രഹിച്ചാല്‍  അവരെ കുറ്റപ്പെടുത്താനാകുമോ ?.നിനച്ചിരിക്കാതെ കിട്ടിയ പ്രശസ്തിയില്‍ പുള്ളി ശരിക്കും വിരണ്ടിരിക്കുകയാണു കുട്ടിനു പാരയെവിടുന്നു ഒക്കെയാണെന്നു വരുന്നതെന്നറിയാതെ പിള്ളയച്ചനും .എന്തായാലും വിഷയ ദാരിദ്രത്താല്‍ പ്രയാസപ്പെടുന്ന നമ്മുടെ മാധ്യമ പടയ്‌ക്കു ഇതു ഒരു ഉത്സവ കാലമാണു അതിനു വേണ്ടി എന്തു തെണ്ടി തരം കാണിക്കാണിക്കാനും അവര്‍ക്കു തീരെമടിയില്ല.ആരംഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടു ഒരു പട്ടിപൊലും തിരിഞ്ഞു നൊക്കാത്ത റിപ്പൊര്‍ട്ടറെ പൊലുള്ള ചാനലുകാര്‍ക്കു ഇതു ചാകര കാലമാണെന്നു തന്നെ പറയാം . ഇതിനിടയ്യില്‍ ഐസ്ക്രിം കേസ്സില്‍ റെജിന മൊഴിമാറ്റിയതു പൊലെ ഈ അധ്യാപകനും നിമിഷത്തിനു നിമിഷം മൊഴികള്‍ മാറ്റുന്നതു ഇനി ഒരു പാരയും കൂടെ താങ്ങാനുള്ള ശേഷിയില്ലാഞ്ഞതു കൊണ്ടാകാം .സ്വന്തം ശരീരത്തില്‍ കയറിയ പാരയേക്കാള്‍ കഠിനമായ രൂപത്തിലാണു കടയ്ക്കലിലുള്ള അജ്ഞാത സുന്ദരിയെ പറ്റിയുള്ള കഥകളും പുറത്തു വരുന്നതു.കൊപ്പിയടിച്ചതിനു പിടിക്കപ്പെട്ട കുട്ടിയുടെ അവസ്‌ഥയിലായി മേല്‍പടിയാന്‍. സ്‌ക്കൂളില്‍ വെച്ചു പിള്ളയ്‌ക്കിട്ടു പാര കൊടുത്ത മാഷിനു പിള്ള റോഡില്‍ വെച്ചു തിരിച്ചു വേറൊരു പാര പകരം സമ്മാനിച്ചതാണോ എന്നു ചിലര്‍ക്കു സംശയം . അതിനിടയ്‌ക്കാണു മൊബൈയില്‍ പാര പിള്ളയ്യുടെ പള്ളയ്‌ക്കിട്ടു കിട്ടുന്നതു . ഒരു പാര പണിയാന്‍ കാത്തിരുന്ന പ്രതിപക്ഷത്തിനു ഇതൊരു ഭാഗ്യ പാരയായി മാറിയിരിക്കുന്നു.ഈ പാരയുടെ ഒരോ വിക്രിതികളെ ഒരു കൂട്ടര്‍ക്കു പാര അനുഗ്രഹവും മറ്റോരു കൂട്ടര്‍ക്കു അതു ശാപവും. എന്തായാലും ഈ പാരകളുടെ ഇടയില്‍ കിടന്നു പാവം പൊതു ജനമാണു വലയുന്നതു.കാത്തിരുന്നു കാണാം ആരാണു ഈ പാരയുടെ യഥാര്‍ത്ഥ അവകാശികളെന്നു.

ചെരുപ്പു മോക്ഷണം

അമ്പലപ്പുഴക്കാരനായ പ്രേമന്റെ്‌  സ്വാഭാവം അമ്പലപ്പുഴ പായസം പോലെ തന്നെ മധുകരമാണെങ്കിലും അവിടെ വെച്ചു തുളസിയ്‌ക്കും രാമുവിനുമുണ്ടായ അനുഭവം അത്ര മധുരകരമല്ലായിരുന്നു.അമ്പലപ്പുഴയേ പറ്റി പറയുവാണെങ്കില്‍ പഴയ ചെമ്പകശ്ശേരി രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്‌ഥാനം ,മാര്‍ത്താണ്ഡവര്‍മ്മ പടയോട്ടം നടത്തിയ നാട് , കുന്ചന്‍ നമ്പ്യാരു ഓട്ടന്‍ തുള്ളല്‍ നടത്തിയ നാട്  ഇതിനെല്ലാം പുറമേ അമ്പലപ്പുഴ പായസത്തിന്റേയും ഉണ്ണികണ്ണനറ്റെയും നാടു. തന്റേ നാടിനേ പറ്റി പറയുബോള്‍ അവനു നൂറു നാവാണു. പ്രേമന്‍ ഒരിക്കല്‍ തന്റെ കൂട്ടുകാരേയൊക്കെ തന്റെ നാടും വീടുമൊക്കെ കാണാനായി ക്ഷണിച്ചു.അവിടെ എത്തിയ പ്രേമനും കൂട്ടുകാരും അവ്ന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്നു മ്രിഷ്‌ട്ടാന ഭോജനമൊക്കെ കഴിച്ചു പോകാനായി ഇറങ്ങി. തിരിച്ചു പോകാനായി തുടങ്ങി കൂട്ടുകാരേ പ്രേമ്മന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചു അമ്പലപ്പുഴ ക്ഷേത്രം കാണാനായി ക്ഷണിച്ചു. എന്തായലും അമ്പലപ്പുഴ വരേ വന്നതല്ലെ ഉണ്ണികണ്ണനെയും കൂടെ കണ്ടു മടങ്ങിയേക്കാം എന്നവര്‍ തീരുമാനിച്ചു.

അമ്പലത്തിന്റെ കവാടത്തില്‍ തന്നെ "ഇവിടെ ചെരുപ്പു സൂക്ഷിക്കുക" എന്ന ബോര്‍ഡു ഇളം തെന്നലില്‍ ആടുന്ന തേങ്ങാ കുലകള്‍ പോലെ ഇളകി ആടികൊണ്ടു അവരേ മാടി വിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ആ ബോര്‍ഡു കണ്ടതും സാത്താന്‍ കുരുശുകാണുമ്പോള്‍ പേടിക്കുന്നതു പോലെ പ്രേമന്‍ ഭയന്നു പിന്നോട്ടു മാറി.അമ്പല കവാടത്തില്‍ ചെരുപ്പു സൂക്ഷിക്കുന്ന ഇടത്തേക്കു 2 രുപ കൊടുത്തു ചെരുപ്പു സൂക്ഷിക്കനയി പോയ മറ്റുള്ളവരോടു പ്രേമന്‍ പറഞ്ഞു " നിങ്ങള്‍ എന്തിനാ വെറുതേ 2 രുപ കളയുന്നേ ആരും കാണാത്ത ഒരു കിടിലന്‍ സ്‌ഥലമുണ്ടിവിടേ ഞാന്‍  അമ്പലത്തില്‍ വരുമ്പോല്‍ സ്‌ഥിരം അവിടേയാണു ചെരുപ്പു  വെയ്‌ക്കുന്നതു", അവ്ന്റെ നിര്‍ബന്ഡം സഹിക്കാനാവാതെ എല്ലാവരും ചെരുപ്പു അവന്‍ പറഞ്ഞ സ്‌ഥലത്തു തന്നെ സൂക്ഷിച്ചു.

അമ്പലവും പരിസരവും ഒക്കെ ചുറ്റി നടന്നു കണ്ടു കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം തങ്ങളുടെ ചെരുപ്പു എടുക്കാനായി എല്ലാവരും പ്രേമ്മന്റെ സ്വന്തം ഒളി സങ്കേതത്തിലേക്കു എത്തി.ഏറ്റവും ആദ്യം ചെന്നതു തുളസി ആയിരുന്നു.അപ്പോള്‍ എന്തോ കണ്ടു പേടിച്ചതു പോലെ തുളസിയുടെ നിലവിളി " അയ്യോ എന്റെ ചെരുപ്പു കാണാനില്ലേ , ഇന്നലെ അപ്പന്‍ 300 രുപയ്‌ക്കു വാങ്ങി തന്നതാ, ഇട്ടു കൊതി പോലും തീര്‍ന്നില്ലേ " എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ആകെ നിലവിളിയും ബഹളവും . അപ്പോള്‍ അമ്പലത്തിനു പുറത്തു കടക്കുവായിരുന്ന രാമു അവനോടു തീര്‍ത്തും നിര്‍വികാരതയോടുകൂടി പറഞ്ഞു " എടാ തുളസി മനുഷ്യനായ ഒരു ഉത്തരാവാദിത്യ ബോധമൊക്കെ വേണം, ഞാന്‍ ചെയ്തതു പോലെ നിനക്കു ചെയ്യാന്‍ മേലായിരുന്നോ, ഞാന്‍ എന്റെ ചെരുപ്പു ഭദ്രമായി വേറെ സ്‌ഥലത്തു സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടു" .രാമുവിന്റെ ഉത്തരാവാദിത്യ ബോധം കണ്ട് തുളസി നാണിച്ചു തലതാഴ്‌ത്തി. ഇത്രയും വീരവാദങ്ങള്‍ മുഴക്കി കൊണ്ടു രാമു തന്റെ ചെരുപ്പ് എടുക്കാനായി പോയി. ചെരുപ്പെടുക്കാന്‍ പോയ രാമുവിന്റെ നിലവിളി ശബ്‌ദമ്മാണു പിന്നീടു കേട്ടതു, അവ്ന്റേയും ചെരുപ്പും ആ തിരുടന്‍ അടിച്ചു മാറ്റി കൊണ്ടു പോയിരുന്നു, കടുവയെ പിടിക്കുന്ന കിടുവ.ചെരുപ്പു നഷ്‌ട്ടമായ ചമ്മലു മാറ്റാനായി ഉടനെ തന്നെ രാമുവിന്റെ അടുത്ത ഡയലോഗും വന്നു " തുളസി നഷ്‌ട്ടപെട്ടതു ഓര്‍ത്തു നമ്മള്‍ ദുഖിച്ചിട്ടു കാര്യമില്ലാ , എന്തായാലും എന്റെ ചെരുപ്പു നിന്റെ അത്രയും വിലെയില്ല അതു വെറും 100 രുപയുടേതാണു ". ചെരുപ്പു നഷ്‌ട്ടമായ രാമുവും തുളസിയും ചെരുപ്പു അവിടെ കൊണ്ടിട്ടതിനേകുറിച്ചു ഓര്‍ത്തു ദുഖിച്ചു. ബാക്കിയുള്ളവര്‍ 2 രുപ ലാഭിച്ച്തോര്‍ത്തു സന്തോഷിച്ചു, സ്ന്തോഷത്തിന്റെയും വേദനയുടേയും മിശ്രണം അവരുടെ മുഖങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നു. വെണ്ണ കട്ടു തിന്ന കണ്ണനെ കാണാനായി നിന്നവരുടെ ചെരുപ്പു അരോ കട്ടു കൊണ്ടു പോയി.പുതിയ ചെരുപ്പു നഷ്‌ട്ടമായതിന്റെ വേദനയില്‍ തുളസിയും രാമുവും അടുത്തുള്ള കടയില്‍ നിന്നു കുറഞ്ഞ രണ്ടു ജോടി ചെരുപ്പുകള്‍ വാങ്ങി നീറുന്ന മനസ്സുമായി തിരിച്ചു പോയി.ഈ സമയം അവരുടെ ചെരുപ്പു അമ്പലപറമ്പിലെ എതോ ചില നായ്‌കുട്ടികളുടെ വായില്‍ കിടന്നു കടികൊള്ളുകയായിരുന്നു.

NB: പിന്നീടു പ്രേമനെ കാണുമ്പോളൊക്കെ തുളസിയും രാമുവും അവന്റെ കാലില്‍ തന്നേ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കും അവനിട്ടിരിക്കുന്ന ചെരുപ്പിനു തങ്ങളുടെ നഷ്‌ട്ടപെട്ട ചെരുപ്പുമായി ഒരു സാമ്യമ്മില്ലേ എന്നവര്‍ക്കു വെറുതെ ചിലപ്പോളോക്കെ തോന്നാറുണ്ടു.

കുപ്പിവള കിലുക്കം

ആദ്യമായി തോന്നുന്ന പ്രണയവും ആദ്യത്തെ ജോലിയും പ്രണയാതുരനും തൊഴില്‍രഹിതനുമായ  യുവാവിനെ സംബഡിച്ചു മറക്കാനാകാത്ത കാര്യമാണു.രാമുവും ആ  ജെനുസ്സില്‍ പെട്ട ഒരുവനായിരുന്നു.പഠനം കഴിഞ്ഞു ജോലി അന്വേഷിച്ചു തേരാപാരാ പെണ്‍കുട്ടികളെ വായി നോക്കി നടക്കുമ്പോളാണു ബോംബയിലെ പ്രശസ്‌തമായ കമ്പനിയില്‍ രാമുവിനും കൂട്ടുകാര്‍ക്കും ഒരു  പണി തരപ്പെടുന്നതു. അങ്ങനെ രായിക്കുരാമാനം നാടുവിട്ട് ബോംബയിലേക്കുള്ള നേത്രവതിയില്‍ കയറി, കൂടെ ചങ്ങായിമാരായ തുളസിയും എല്‍ദോയും . ബോംബെയെന്ന മഹാനഗരത്തിലെത്തിയ ഈ മൂന്നു പേര്‍ എങ്ങോട്ടു പോകണമെന്നറിയാതെ വായും പൊളിച്ചു കുന്തം വിഴുങ്ങിയ പോലെ നില്‍ക്കുമ്പോളാണു അവരുടെ മുമ്പാകേ രക്ഷകനായി മഹാമനസ്കനായ ഒരു മലയാളി ചേട്ടന്‍ അവതരിക്കുന്നത്. ചേട്ടന്‍ അവര്‍ക്കു താമസിക്കാനുള്ള സ്‌ഥലം റെഡിയാക്കി തരാം എന്നു ഏറ്റു , അവരേ ചേട്ടന്റെ ഫ്ളാറ്റിലേക്കു കൊണ്ടു പോയി. ഒരോരുത്തരും 200 രുപ വീതം ദിവസവും കൊടുക്കണം എന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മാത്രമാണു ചേട്ടന്റെ സ്‌നേഹത്തിന്റെ ആത്‌മാര്‍ത്ഥത അവര്‍ ശരിക്കും മനസ്സിലാക്കുന്നത് , ഇനി അവിടെ നിന്നാല്‍ കൈയ്യില്‍ ഒരു നയാപൈസ പോലും ബാക്കി കാണില്ലായെന്നു  മനസ്സിലാക്കിയ അവര്‍ ചേട്ടനോടു യാത്ര പറഞ്ഞു അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി. അവസാനം അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു അവിടെയടുത്തുള്ള ഒരു കോളനിയില്‍ ഒരു മുറി തരപ്പെടുത്തി.നിന്നുതിരിയാനാകാത്ത ആ കുടുസ്സു മുറിയില്‍ അവര്‍ താമസം ആരംഭിച്ചു.ആ മുറിയുടെ നാലു ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ കിടന്നു കൊണ്ടു അവര്‍ ഒരോ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി.നാട്ടില്‍ നിന്നു കിലോമിറ്ററുകള്‍ക്ക് അപ്പുറം അവര്‍ ഒരു പുതിയ ആകാശവും പുതിയ ഭൂമിയും സ്വപ്നത്തില്‍ സ്രിഷ്ട്ടിച്ചു.

അങ്ങനെ പുതിയ ജോലിയില്‍ പ്രവേശിക്കാനുള്ള ദിവസം വന്നെത്തി അവര്‍ മൂന്നു പേരും കൂടെ പുതിയ ജോലി സ്‌ഥലത്തേക്കു പോകാനായി ഒരുമിച്ചിറങ്ങി . തീരെ പരിചയമ്മില്ലാത്ത അടുത്തു തന്നെയുള്ള അന്ധേരി റേയില്‍വേ സ്‌റ്റേഷനില്‍ അവര്‍ എത്തി. അവിടുത്തെ ആള്‍ തിരക്കു കണ്ട് തുളസി അറിയാതെ തലയില്‍ കൈവെച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു പോയി " ത്രീശൂര്‍ പൂരത്തിനു പോലും ഇത്രയും തിരക്ക് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ലാ ഭഗവാനേ...!" . അവര്‍ക്കാകെ അറിയാവുന്നതു ഓഫീസിരിക്കുന്ന സ്‌ഥലപേരു മാത്രം ആയിരുന്നു " ലോവര്‍ പരേല്‍ " എന്ന ആ പേരു അവര്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചാവര്‍ത്തിച്ചു ഉരുവിട്ടു ഇതിനകം കാണാപാഠം പഠിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പണ്ട് നാട്ടില്‍ ദൂരദര്‍ശനില്‍ വരുന്ന ഹിന്ദി പടങ്ങള്‍ കണ്ട ബലത്തില്‍ താനോരു ഹിന്ദി വിദ്വാനാണെന്ന ഭാവത്തില്‍ തുളസി അടുത്തു കൂടെ പോകുന്നവരോടു " ഹൈ ഹൊ ഹും " എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടു ഷൈന്‍ ചെയ്‌തു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇതു കണ്ടു ഹിന്ദിയില്‍ എ ബി സി എഴുതാന്‍ അറിയാത്ത രാമു വായും പൊളിച്ചു നിന്നു പോയി. സ്‌റ്റേഷനില്‍ അവര്‍ വെറുതേ നിന്നു കൊടുത്തതേയുള്ളു ട്രയിനിന്റെ അകത്തു കയറ്റാനുള്ള ജോലി ചുറ്റുമുള്ള ആളുകള്‍ തന്നെ സ്വയം ഏറ്റെടുത്തു എല്ലാരു കൂടെ തള്ളി അവരെ ഓരോരുത്തരേയും പോകാനുള്ള ട്രയിനിന്റെ അരികിലെത്തിച്ചു. അവര്‍ മൂവരും ലോവര്‍ പരേലിലേക്കുള്ള തീവണ്ടിയില്‍ വലിഞ്ഞു പിടിച്ചു കയറി.ശ്വാസം കഷ്ട്ടിച്ചു വിടാമെന്ന അവസ്‌ഥ, ആ ഭയങ്കര തിരക്കിനിടയില്‍ അവര്‍ മൂന്നു പേരും ഇതിനകം മൂന്നു വഴിക്കായി പോയിരുന്നു.

ട്രയിന്‍ എതോ ഒരു സ്‌റ്റേഷനില്‍ നിറുത്തിയതും കടന്നല്‍ കൂട്ടം ഇളകി വരുന്നതു പോലെ ഒരു പറ്റം നാടോടി സ്‌ത്രീകള്‍ ആ ബോഗിയിലേക്കു ഇരച്ചു കയറി.രാമു നിന്ന ഭാഗത്തേക്കു ഒരു കൂട്ടം സുന്ദരികളായ ആ സ്‌ത്രികള്‍ കടന്നു വന്നു, ചക്കരകുടത്തില്‍ തലയിട്ട പൂച്ചയേ പോലെ അവന്‍ അവരുടെ സൌന്ദര്യത്തെ ആരാധിച്ചു കൊണ്ടു അവിടെ നിന്നു. അതിലൊരു കൊച്ചു സുന്ദരി ഏറു കണ്ണിട്ടു അവനേ നോക്കി ഒന്നു മന്ദഹസിച്ചു, അവളുടെ കൈയ്യിലെ കുപ്പിവളകള്‍ കിലുങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവന്‍ മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തു ഇവിടെ പിച്ചയ്‌ക്കു നടക്കുന്നവരിലും ഇത്രയും സുന്ദരിമാരോ നാട്ടില്‍ സുന്ദരിമാരണെന്ന ഭാവത്തില്‍ നടക്കുന്നവളുമാരു ഇതിന്റെയൊക്കെ ഏഴയലത്തു വരില്ലലോ, രാമു ആ കൊച്ചു സുന്ദരിയുടെ മാസ്‌മരിക സൌന്ദര്യത്തില്‍ ലയിച്ചു ഓരോ മനോരാജ്യവും കണ്ടു കൊണ്ട് അവിടെ നിന്നു.

ട്രയിന്‍ അടുത്ത സ്‌റ്റേഷനിലെത്തിയപ്പോള്‍ ആ സ്‌ത്രീകളുടെ കൂട്ടം അവിടെ ഇറങ്ങി . പക്ഷേ ആ കൊച്ചുസുന്ദരിയുടേയും രമുവിന്റേയും കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടുമൊരിക്കല്‍ കൂടി ഉടക്കി .അവളവനേ നോക്കി വീണ്ടും ഒരിക്കല്‍ കൂടി മന്ദഹസിച്ചു. ആ ചിരിയില്‍ അവന്‍ പല അര്‍ത്ഥങ്ങളും തിരഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു. അവള്‍ അവന്റെ കണ്ണിന്‍മുമ്പില്‍ നിന്നു മാഞ്ഞപ്പോള്‍ വല്ലാത്ത ഒരു ഏകാന്തത അവനു അനുഭവപ്പെട്ടു, താന്‍ തനിച്ചായതു പോലെ രാമുവിനു തോന്നി. ആ കൊച്ചു സുന്ദരിയുടെ കുപ്പിവളകിലുക്കം അവ്ന്റെ കാതുകളില്‍ മുഴങ്ങി കോണ്ടേയിരുന്നു.ട്രയില്‍ വീണ്ടും അടുത്ത സ്‌റ്റേഷന്‍ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി തുടങ്ങി.അവന്‍ പിന്നേയും കുറേ ദൂരം യാത്ര ചെയ്‌തു. ട്രയിനിലേ തിരക്കു കുറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു,

തുടര്‍ന്നു എതോ സ്‌റ്റേഷനില്‍ ഇറങ്ങിയ രാമു മറ്റു രണ്ടു പേരേയും കാണാതെ വന്നപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി  താന്‍ ഇറങ്ങിയ സ്‌ഥലം മാറിപോയെന്ന് .അപ്പോഴേക്കും അവന്‍ വന്ന നീളന്‍ ലോക്കല്‍ ട്രയിന്‍ പറ്റിച്ചേയെന്നു പറയുന്നതു പോലെ മുരണ്ടു കൊണ്ടു ഇതിനകം അവിടം വിട്ടിരുന്നു.  എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പകച്ചു നിന്ന രമു കീശയില്‍ കൈയ്യിട്ടപ്പോള്‍  തന്റെ പേഴ്‌സ്സുകാണുന്നില്ലാ എന്ന ഭീകരമായ സത്യം ബോധ്യപ്പെട്ടു .രമു ഞെട്ടി തരിച്ചിരുന്നു പോയി, അരോ രാമുവിന്റെ പോക്കറ്റടിച്ചിരിക്കുന്നു. കൈയ്യിലുള്ള മോബൈയിലും പേഴ്‌സും എല്ലാം അവനു നഷ്‌ട്ടമായി.

വണ്ടികൂലിക്കുള്ള കാശു പോലുമില്ലാതെ ഏതാണ്ടൊക്കെയോ നഷ്‌ട്ടപെട്ട ഏതാണ്ടു പോലെ അവന്‍ കുറച്ചു നേരം അവിടെ തലകുനിച്ചിരുന്നു , ഇനിയെന്തു ചെയ്യണമെന്നു ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ലാ കൈയ്യില്‍ മോബൈല്‍ ഫോണില്ലാത്തതു കൊണ്ട് ആരേയും വിളിക്കാന്‍ പോലും പറ്റാത്ത അവസ്‌ഥ, പതുക്കെ തലയുയര്‍ത്തി നോക്കിയപ്പോളതാ  ഒരു ഇരയെ വിഴുങ്ങാനുള്ള ആര്‍ത്തിയോടു പാഞ്ഞു വരുന്നു, കരടിയേ പൊലെ കറുത്ത കോട്ടുമിട്ടൊരു ടി ടി ആര്‍ ,രാമുവിന്റെ കൈയ്യിലാണെങ്കില്‍ യാത്രാ പാസ്സ്‌ പോയിട്ട് ഒരു കുന്തവും ഇല്ലാ, ആ പൊക്കറ്റടിച്ച കാലമാടനേ മനസ്സില്‍  തികഞ്ഞ ആത്‌മാര്‍ത്ഥയോടുകൂടി തന്നെ പ്രാകികൊണ്ടു അവിടുന്നു പതുക്കെ എങ്ങെനെയെങ്കിലും ഊരിപോകാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ആ കറുത്ത കോട്ടുകാരന്‍ രാമുവിനെ തന്നെ കയറി പിടിച്ചു,പാസ്സില്ലായെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ അയാള്‍ അവനോടു ഒരു 500 രൂപയുടെ പിഴയടയ്‌ക്കാന്‍ ഉത്തരവിട്ടു. ഒരു ഗതിയും ഇല്ലാതെ അവിടെ നിന്ന അവന്‍ അവീടെ നിന്നു ഒരു ഓട്ടം വെച്ചുകൊടുത്താലോ എന്നു ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു പോയി, അവസാനം അവനൊരു ബുദ്ധി തോന്നി പൊട്ടനായി അഭിനയിക്കുകയെന്ന്തായിരുന്നു അതു . രമുവിനു കാര്യമായി അഭിനയിച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടെണ്ടിവന്നില്ല കാരണം അവനെ കാണുബോള്‍ തന്നെ ഒരു പൊട്ടനായി ആര്‍ക്കും തോന്നും തടിച്ചു ഊരുണ്ടു ഒരു സോഡാഗ്‌ളാസും വെച്ചുള്ള രൂപം .ഒടുവില്‍  ടി ടി ആര്‍ അവന്റെ ദയനീയത കണ്ട് അവനേ വെറുതേ വിട്ടു , ഒരു പൊട്ടന്റേ കൈയ്യില്‍ നിന്നു ഒന്നും തടയുകയ്യിലെന്നു മനസ്സിലായി കാണും അയാള്‍ക്കു.എങ്ങനയോ അവന്‍ അവിടെ നിന്നു പുറത്തു ചാടി, അടുത്തു കാണുന്ന ടെലിഫോണ്‍ ബൂത്തു ലക്ഷ്യമാക്കി ആഞ്ഞു നീങ്ങി.

ഇതിനിടയില്‍ അടുത്ത സ്‌റ്റേഷനില്‍ ഇറങ്ങിയ തുളസിയും  എല്‍ദോയും നോക്കുമ്പോള്‍ അവരുടെ കൂടെ വന്ന രാമുവിനെ കാണുന്നില്ല , കാണാതായ കൂട്ടുകാരന്‍ രാമുവിനെ തിരക്കി നടക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ക്കു ഒരു ഫോണ്‍ കോള്‍ വന്നു.അതു രാമുവിന്റെതായിരുന്നു.അവന്‍  അരുടെയൊക്കെയോ കൈയും കാലും പിടിച്ചായിരുന്നു അവരേ വിളിച്ചത് .വിവരമറിഞ്ഞു അവര്‍ ഇരുവരും  രാമു നിന്നിരുന്ന സ്ഥലത്തേക്കു കുതിച്ചു .അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ ആകെ പരവശനായി അവശനായി ഇരിക്കുന്ന രാമുവിനേയാണു അവര്‍ കണ്ടതു.വല്ല വിധേന രാമുവിനേയും കൊണ്ട്  അവര്‍  പുതിയ ജോലി സ്‌ഥലത്തേക്കു പോകാനായി ഒരു ടാക്‌സിയില്‍ കയറി,അവര്‍ വിണ്ടും  പുതിയ ആകാശവും പുതിയ ഭൂമിയും സ്വപ്‌നം കണ്ടു, യാത്രയ്‌ക്കിടയില്‍ ടാക്‌സിയില്‍ വെച്ച്  രാമു അറിയാതെ തന്റെ പോകറ്റിലൊന്നു കൈയ്യിട്ടു നോക്കി , പോകറ്റിന്റെ അകത്തു നിന്നും ഒരു കുപ്പിവളയുടെ കക്ഷണം അവന്റെ കൈയ്യില്‍ കൊണ്ടപ്പോള്‍ അവന്റെ കൈ ചെറുതായി ഒന്നു വേദനിച്ചു. ആ വേദനയിലും ആ കൊച്ചു സുന്ദരിയുടെ കുപ്പിവളകിലുക്കം അവ്ന്റെ കാതുകളില്‍ വിണ്ടും വിണ്ടും മുഴങ്ങി കൊണ്ടേയിരുന്നു.

ബി എസ്സ് എന്‍ എല്‍--നഷ്ട്ടവും ലാഭങ്ങളും

ബി.എസ്.എന്‍.എല്ലിന്‍െറ നഷ്ടം കഴിഞ്ഞ സാമ്പത്തിക വര്‍ഷം 6000 കോടിയോളം രൂപയായി.രാജ്യത്ത് എറ്റവും കൂടുതല്‍ ജനം വിശ്വാസമര്‍പ്പിക്കുകയും ടെലികൊം രംഗത്ത് ആശ്രയിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സ്ഥാപനത്തിനാണു ഈ ദുര്‍ഗതി.അങ്ങനെ ഒരു പൊതു മേഖലാ സ്‌ഥാപനം കൂടി  അകാല ചരമമടയാന്‍ പോകുന്നു.ഒരിക്കല്‍ ഇന്ത്യയില്‍ ടെലികോം രംഗത്തെ മുടി ചൂടാമന്നന്‍മാരായവര്‍ക്കാണു ഈ ദുരാവസ്‌ഥ. ജീവനക്കാരുടെ അത്‌മാര്‍ത്ഥത ഇല്ലായ്‌മയും കെടുകാര്യസ്‌തയുമാണു ഇതിനു പ്രധാന കാരണമെന്നത് തര്‍ക്കമില്ലാത്ത വസ്‌തുതയാണു.

പൊതുവേ സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കരില്‍ കാണാറുള്ള അലസതാ എന്ന ദുര്‍ഭൂതം ഇവരിലും പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇരിക്കുന്ന കൊമ്പു മുറിക്കുന്ന പരിപാടിയാണു അതിന്റെ ഉന്നത അധികാരികള്‍ കാണിക്കുന്നതു. റിലയന്‍സ്സ് മുതലാളിയൊടും ടാറ്റാ തമ്പുരാക്കന്മാരോടുമാണു അവര്‍ക്കൊക്കെ കൂറു .ഒരു സധാരണക്കാരനു ഒരു പരിഗണയും അവിടെ ജോലിയെടുക്കുന്ന മേലാളന്മാര്‍ നല്‍കില്ലാ, സര്‍ക്കാരു മാസാമാസം ശബളം ക്രിത്യമായി അക്കൌണ്ടില്‍ ഇടുമെന്നു അവര്‍ക്കു നന്നായി അറിയാവുന്നതു കൊണ്ട് സ്‌ഥാപനം നഷ്‌ട്ടത്തിലായലെന്തു?. ഒരു ചെറിയ കാര്യം പോലും ചെയ്യുന്നതിനു കിമ്പളം വാങ്ങിയാലേ താഴേകിടയിലുള്ള ജീവനക്കാരുടെ കൈ അനങ്ങുകയുള്ളു. സര്‍ക്കാരിന്റെ കൈയ്യില്‍ നിന്നു വാങ്ങിയ്‌ക്കുന്ന കാശിനോടു ഒരു ശതമാനം പോലും ആത്‌മാര്‍ത്ഥത കാണിക്കാത്ത ജീവനക്കാര്‍ ഉള്ള കാലത്തോളും ഈ സ്‌ഥാപനം രക്ഷപ്പെടാന്‍ ഒരു സാധ്യതയും ഇല്ലാ. 

വളരെയധികം മത്‌സരം നിറഞ്ഞ മേഖലയായ ടെലികോമില്‍ മറ്റുള്ളവരോടു കിടപിടിക്കണമെങ്കില്‍ ഉണ്ണുന്ന ചോറിനോട് അല്‍പ്പമെങ്കിലും നന്ദി ഇവര്‍ കാണിച്ചേ മതിയാകു. ബി എസ്സ് എന്‍ എല്‍ ജീവനക്കാരില്‍ നിന്നു ഉത്തരാവാദിത്യമില്ലാത്ത പ്രവ്രിത്തികളാണു അതിന്റെ ഉപഭോക്‌താക്കള്‍ക്കു ലഭിക്കുന്നതു.ഉപഭോക്‌താക്കളാണു എതു സ്‌ഥാപനത്തിന്റേയും നിലനില്‍പ്പെന്നു ഈ പഹയന്മാര്‍ മനസ്സിലാക്കാത്തതു എന്തു കോണ്ടാണു? . അവരെ വെറുപ്പിക്കുന്നതു ആപത്താണെന്നു ഇവര്‍ ഇനിയെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കിയാല്‍ നന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ അടുത്ത കൊല്ലവും കണക്കെടുക്കുമ്പോള്‍ നഷ്‌ട്ടങ്ങള്‍ മാത്രമേ കണുകയുള്ളു.

ചിറകൊടിഞ്ഞ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ .

സ്വപ്‌ങ്ങള്‍ക്കു ചിറകുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍
അതിന്റെ ചിറകിലേറി
എന്നുടെ സ്വപ്‌നത്തീരങ്ങളില്‍
പറെന്നെത്തുമായിരുന്നു .
എഴുതുമായിരുന്നു ഒരു കവിത
അതിന്റെ സുവര്‍ണ്ണ മണല്‍തരികളില്‍
കോപം പൂണ്ട തിരകള്‍ വന്നു
മായിച്ചീടാതെ മറയ്‌ക്കുമായിരുന്നു
അതിലെ വരികളെ
എന്നുടെ കൈകളാല്‍ .

ചിറകൊടിഞ്ഞ പക്ഷി പോലെ
ഉയരാനാവാതെ പതിക്കുന്നു
താഴേയി മണ്ണിലേക്കു
എന്നുടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍.
ഇന്നു ഞാനറിയുന്നു
എന്നിലെ നിസ്സാഹയത.
എന്നിലെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ക്കു
ചിറകില്ലായെന്ന സത്യത്തെ.
വെറുമൊരു മനുജനായ
എനിക്കു പറക്കാനാകില്ല്ലോ.

എങ്കിലും ഞാന്‍
നിത്യവും തലോടും
ആര്‍ക്കും തടുക്കാനാകാത്ത
എന്നുടെ സ്വപ്‌നങ്ങളെ,
പ്രതീക്ഷയോടെ ദര്‍ശിക്കും
അതിന്റെ സൌന്ദ്യര്യത്തെ.
വെറുതെയാണെന്നു അറിഞ്ഞിട്ടും   
അറിയാതെ ഞാന്‍ മോഹിക്കുന്നു 
സ്വപ്‌ങ്ങള്‍ക്കു ചിറകുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ...

തെരുവിലിറങ്ങിയ കുഞ്ഞാടുകള്‍ .

ഇവര്‍ ചെയ്യുന്നത്‌ ഇന്നതെന്നു ഇവര്‍ക്കു അറിയാക കൊണ്ട്‌ ഇവരൊടു ക്ഷമിക്കണമേ..! ഈശൊയുടെ കുഞ്ഞാടുകള്‍ പള്ളിക്കു വേണ്ടി തെരുവില്‍ പേകൂത്തു കാട്ടുമ്പൊള്‍ ക്രൂശിലെ ഈ മൊഴിയാണു ഒര്‍മ്മ വരുന്നതു . അവര്‍ ചെയ്യുന്നതു എന്താണെന്നൊ എന്തിനാണെന്നൊ ഇടയന്മാര്‍ക്കൊ കുഞ്ഞാടുകള്‍ക്കൊ തന്നേ ഒരു നിശ്ചയവുമിലാതാനും. ഈ വഴക്കിനു അത്മീയതയുമായോ ഈശ്വരനുമായൊ ഒരു പുല ബന്ധം പൊലും ഇല്ലാ എന്നതാണു സത്യം പിന്നെയൊ ഇതിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന ഭാരിച്ച സ്വത്തിലും സ്ഥാപനങ്ങളിലും ആണു സകല വിശുദ്ധരുടേയും കണ്ണ്‌ എന്നതാണു പരമമായ സത്യം. 

ആരാണു ഇവിടെ അത്രയ്‌ക്കു പുണ്യവാളന്മാര്‍ . ഈശൊയ്‌ക്കു  "സമാധാനമുണ്ടാക്കുന്നവര്‍ ഭാഗ്യവന്മാര്‍" എന്നൊക്കെ പറയാം പക്ഷേ സമ്പത്തുണ്ടാക്കുന്നവരലേ സത്യത്തില്‍ ഭാഗ്യവന്മാര്. പണമിലാത്തവന്‍ പിണമല്ലേ, കുറച്ചു മെഡിക്കല്‍ കൊളേജ്ജും എഞ്ചിനീയറിഗ്ഗ്‌ കൊളേജ്ജുകളും ഭാരിച്ച ഭുസ്വത്തും കണ്ടവന്മാരു കൊണ്ടു പൊകാന്‍ അനുവാദം നല്‍കാന്‍ ആര്‍ക്കാണു മനസ്സുവരുന്നതു.അതു തടയാന്‍ വേണ്ടി ഒരു ഉപവാസം നടത്തുന്നതു ഒരു പാപമൊന്നുമല്ലാല്ലൊ? അതിലെന്താണു തെറ്റു?.

ആധ്യാത്മികമോ ധാര്‍മികമോ ആയ യാതൊരുവിഷയങ്ങളും ഈ തര്‍ക്കത്തില്‍ ഉത്ഭവിച്ചിട്ടില്ല. സ്വത്തും അധികാരവും മാത്രമാണ് തര്‍ക്കവിഷയം.രഷ്ട്രിയ നേതാക്കളും ഇതു കാരണം ധര്‍മ്മ സങ്കടത്തിലായിപൊയി തങ്ങളേ വെല്ലുന്ന പുലികളാണു ഇവരെന്നു അവര്‍ക്കറിയാം അരേയും പിണക്കാനും പറ്റില്ലാ .അങ്ങനെ വല്ലാത്ത ഊരക്കുടുക്കിലവരും അകപ്പെട്ടു പൊയി.എതെങ്കിലും പക്ഷക്കാരു പിണങ്ങിയിട്ടു അടുത്ത ഇലക്ഷനു പണികിട്ടിയാലൊ? പരമ കഷ്ട്ടത്തിലായി പോകില്ലേ . കുഞ്ഞാടുകളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ആട്ടും തോലിട്ട ചെന്നായ്‌ക്കളും ഉള്ളതു കൊണ്ട് സൂക്ഷിച്ചു കൈകാര്യം ചെയ്‌തില്ലെങ്കില്‍ കൈ പൊള്ളുമെന്നു സര്‍ക്കാരിനു നല്ലതു പോലെ അറിയാം അതു കൊണ്ടല്ലേ ആരേയും പിണക്കാതിരിക്കാന്‍ പ്രത്യേകം ശ്രെദ്ധിക്കുന്നതു. കുഞ്ഞാടുകളെല്ലാം കൂടെ തെരുവിലിറങ്ങി കടിപിടികൂടിയാല്‍ സംസ്‌ഥാനത്തിന്റെ സമാധാനം തകരില്ലേ .
സഹജീവികളേ സ്‌നേഹിക്കാന്‍ പഠിപ്പിക്കുവാന്‍ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവര്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാരെക്കള്‍ തരം താഴുന്നത് കാണുമ്പോള്‍ തോന്നുന്നതു കള്ളനെ തന്നെ കാവല്‍ നിര്‍ത്തിയതു പോലെയാണു ഇന്നത്തെ സഭയെന്നതാണു.  ഇവര്‍ ചെയ്യുന്നത് ഇന്നതെന്നു ഇവര്‍ അറിയുന്നില്ല ഇവരോട് ക്ഷമിക്കേണമേ എന്നുള്ള  പ്രാര്‍ത്ഥന ഇപ്പോള്‍ വളരെ പ്രസക്തമാവുന്നു.

ക്രിസ്‌മ്മസ്സ് കരോള്‍

മഞ്ഞുപൊഴിയുന്ന ഡിസംബര്‍ മാസത്തിലെ ഒരു തണുപ്പുള്ള രാത്രി, താരകങ്ങള്‍ ഭുമിയേ നോക്കി കണ്ണു ചിമ്മികൊണ്ട് നീ എത്ര സുന്ദരിയാണെന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന രാത്രി.  ആ മനോഹര രാത്രി സമയത്താണു കന്യാസുതന്റെ പിറന്നാള്‍ ആഘോഷിക്കാന്‍ വെള്ളമടിയും തീറ്റയും  മാത്രം കൈമുതലായുള്ള നാടിന്റെ പൊന്നോമനകളായ കുറെ കോളേജ്ജ് പിള്ളകള്‍ക്കു ഒരു പൂതി മനസ്സില്‍ കയറിയത്, ആ പൂതി വളര്‍ന്നു പന്തലിച്ചതിന്റെ പരിണിത ഫലമായി ഒരു ക്രിസ്‌മസ്സ് കരോള്‍ സംഘടിപ്പിച്ചാലോ എന്നു ഒരു കൊച്ചു മോഹം അവരില്‍ ഉടലെടുത്തു .അരെങ്കിലും പാടുബോള്‍ കൂവുന്നതു മാത്രം  ചെയ്‌തു ശീലമുള്ള , ഒരു ശബ്‌ദ സൌകുമാര്യതയുമില്ലാത്ത ഒരു പറ്റം പിള്ളകള്‍ , അവരിലൊരോരുത്തന്റെയും ശബ്‌ദം കേട്ടാല്‍ പാടത്തു കിടന്നു അമറുന്ന പശുക്കള്‍ പോലും നാണിച്ചു പോകും. അങ്ങനെയുള്ള ഈ കാപാലികന്മാരാണു കരോളെന്നു പറഞ്ഞു  നാട്ടുകാരേ മുടിപ്പിക്കാനായി ഇറങ്ങി തിരിച്ചിരിക്കുന്നത് .

അടുത്തുള്ള ചേട്ടന്റേ വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഒരു ചെണ്ട സംഘടിപ്പിച്ചു തട്ടി കൂട്ടി രണ്ട് പാട്ടും ഉണ്ടാക്കി അവര്‍ അങ്കത്തിനായി പടക്കളത്തില്‍ ഇറങ്ങി, അവരുടെ മൂപ്പനായി സരോജ്ജ്കുമാര്‍ ഒരു ബക്കറ്റും പിടിച്ചു മുമ്പിലുണ്ടായിരുന്നു, മെഡിക്കല്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കു പഠിക്കാനായി കൊടുക്കുന്ന ഒരു അസ്‌ഥികൂടത്തിന്റെ കണക്കേയുള്ള എല്‍ കെ ഗോപാലനെ പിടിച്ചു ക്രിസ്‌മ്മസ്സ് പപ്പയുടെ  വേഷം ധരിപ്പിക്കാന്‍ എല്ലാവരും കൂടി ശരിക്കും പാടു പെട്ടു. ഒരു മഹത്തായ ലക്ഷ്യം മാത്രം മനസ്സില്‍ വെച്ചു അവര്‍ ഒന്നു ചേര്‍ന്നു, ദൈവപുത്രന്റെ അപദാനങ്ങള്‍ വഴ്‌ത്തിപാടുകയെന്നതല്ലാ അത്  , അവര്‍ക്കെല്ലാവര്‍ക്കും ഒരേ ലക്ഷ്യം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു രണ്ട് ഫുളളു വാങ്ങാനുള്ള കാശു സംഘടിപ്പിക്കുകയെന്നുള്ളതായിരുന്നു അത് .

അവര്‍ ഓരോ വിടുകളും കയറി നിരങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി, ഒരു വീട്ടില്‍ ക്രിസ്‌മസ്സ് പപ്പയെ കണ്ട് കൌതുകത്തോടെ ഓടി വന്ന കുരുന്നുകള്‍  മറ്റുള്ളവര്‍ പാടാനായി വാ തുറന്നപ്പോളേക്കും  ശബ്‌ദം കേട്ട് പേടിച്ചു ഉറക്കെ കിടന്നു കീറാന്‍ തുടങ്ങി, അവസാനം ആ വീട്ടിലെ ചേട്ടന്‍ ഒരു 50 രുപ നീട്ടിയിട്ട് പറഞ്ഞു " കുട്ടികളേ പേടിപ്പിക്കാതെ ദയവായി ഒന്നു പോയി തരാമോ " .കൂടുതല്‍ നേരം അവിടെ നിന്നാല്‍ ചേട്ടന്റെ സ്വഭാവം മാറുമെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ അവര്‍ പാട്ടു പോലും മുഴുപ്പിക്കാനാകാതെ അവിടെ നിന്നു  പതുക്കെ വലിഞ്ഞു.

അവരുടെ ഇടയില്‍ നിന്ന്  ഒരു ശബ്‌ദം മാത്രം വേറിട്ടു നിന്നു, ആ ശബ്‌ദത്തിന്റെ ഉടമ ഭാഗവതര്‍ പ്രേമനായിരുന്നു. പുട്ടിനു തേങ്ങപീരയെന്ന പോലെ അവനു കൂട്ടായി പറയിലിട്ട് കല്ലു ഉരയ്‌ക്കുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ശബ്‌ദത്തിനു ഉടമയായ  തുളസിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവസാനം ആ രണ്ടെണ്ണത്തിന്റെ അടുത്തും ഇനി ഈ പരുപാടി തീരുന്നതു വരെ മിണ്ടി പോകരുതെന്നു മൂപ്പന്‍ സരോജ്ജ്കുമാര്‍ കര്‍ശനമായ താക്കിതു ചെയ്‌തു.അവര്‍ ഒ പി അറിനെ മനസ്സിലോര്‍ത്തു ആ താക്കിതു മനസ്സില്ലാ മനസോടെ സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്‌തു .

അവര്‍ അടുത്ത ഇരയെ ലക്ഷ്യമാക്കി ആക്രാന്തത്തോടെ നീങ്ങി തുടങ്ങി, ചെന്നെത്തിയതോ ഒരു വലിയ വീട്ടീന്റെ തിരുമുറ്റത്ത് . അതിനെ വീടെന്നു വിളിക്കുന്നത് അതിനുതന്നെ അപമാനമാണു,ഒരു കോച്ചു കൊട്ടാരമായിരുന്നു അത്. .വീടിന്റേ വലിപ്പം കണ്ട് ഒരു ഫുള്ളിനുള്ള കോളടിച്ചെന്നു വിചാരിച്ചു എല്ലായെണ്ണവും വളരെ ആവേശഭരിതരായി മാറി. പക്ഷേ ആ വീടിന്റെയത്രയും വിശാലത അവിടെയുള്ളവര്‍ക്കില്ലായിരുന്നു , കരോള്‍ സംഘത്തെ കണ്ടതും അവര്‍ പശുവിന്റെയത്രയും വലിപ്പം ഉള്ള വളര്‍ത്തുനായെ അവരുടെ നേര്‍ക്കു തുറന്നു വിട്ടു , ദേണ്ടടാ ഒരു ഭീകരജീവി ആക്രമിക്കാന്‍ വരുന്നെന്നു പറഞ്ഞു മൂപ്പന്‍ സരോജ്ജ്കുമാര്‍ ആദ്യം ഓടി പുറകെ ക്രിസ്‌മസ്സ് പപ്പയുടെ നേത്രുതത്തില്‍ ബാക്കി പഹയന്‍മാരും . എല്ലാവരും കൂടെ കണ്ട വഴിയില്‍ കൂടി ആരാണു മുമ്പിലെത്തുന്നതെന്ന് മത്‌സരിച്ചു കൊണ്ടു ആഞ്ഞു വിട്ടു. മെയ്യനങ്ങാന്‍ മടിക്കുന്ന രാജപ്പനെല്ലാവരേയും കടത്തി വെട്ടി എറ്റവും മുമ്പിലെത്തിയത് എല്ലാവരിലും അത്ഭുതം ഉളവാക്കി.

ഇനിയെന്തായാലും സൂക്ഷിച്ചു പോകാമെന്നു വിചാരിച്ചു നീങ്ങിയ അവര്‍ അടുത്തതായി എത്തി ചേര്‍ന്നത് അവര്‍ പഠിക്കുന്ന കോളേജ്ജിലെ അവര്‍ക്കു തീര്‍ത്തും അജ്ഞാതനായ എതോ ഒരു അദ്ധ്യാപകന്റെ വീടിന്റെ മുമ്പിലും , കരോളിനായി അവിടെ ചെന്ന അവരോടു അദ്ധേഹം പല ചോദ്യശരങ്ങള്‍ എയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. നിങ്ങളെവിടുന്നു വരുന്നു എന്നദ്ധേഹം ചോദിച്ചപ്പൊള്‍ അതു വരെ മിണ്ടാതെ നടന്ന പ്രേമന്‍ വളരെ അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞു " ഞങ്ങളിവിടെ അടുത്തുള്ള കോളേജ്ജിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിക്കളാണു",അതു കേട്ടതും എന്തോ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചതു പൊലെ അയാള്‍ അവര്‍ക്കു നേരെ ഒരു കള്ള ചിരി അല്ല ഒരു കൊല ചിരി ചിരിച്ചിട്ട് രുപയും നീട്ടികൊണ്ട്  പറഞ്ഞു നിങ്ങള്‍ പാടി കഷ്‌ട്ടപെടെണ്ടാ  ഇത്  ഇരിക്കട്ടെയെന്നു . കിട്ടിയതു വാങ്ങി സ്‌ഥലവിട്ടയവര്‍ വിചാരിച്ചു എല്ലാവരും ഈ നല്ല മനുഷ്യനേ പോലെ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് . പിന്നേയും നാട്ടുകാരുടെ സ്വൈര്യം കെടുത്തികൊണ്ട് അവര്‍ ആ രാത്രി മുഴുവനും  ആ പഞ്ചായത്തിലെ  ഓരോ വീടുകളും അരിച്ചു പെറുക്കി കൊണ്ടേയിരുന്നു . കിട്ടിയതും കൊണ്ട് അവര്‍ ആ വര്‍ഷത്തെ ക്രിസ്‌മസ്സ് അടിച്ചു പൊളിച്ചു,  ഈ ക്രിസ്‌മസ്സ് ആണ്ടിലൊന്നു ആയത് വല്ലാത്ത ചതിയായി  പോയെന്നും ,അല്ലെങ്കില്‍ ഇതു പോലെ  എന്നും കരോളിനിറങ്ങാമായിരുന്നു എന്നു സന്തോഷാധിക്യം കൊണ്ട് ഭാഗവതര്‍ പ്രേമന്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടതു എല്ലാവരും പിന്തുണച്ചു .

ക്രിസ്‌മസ്സ് അവധി കഴിഞ്ഞു കോളേജ്ജിലെത്തിയ അവരെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത് ഒരു വലിയ പാരയായിരുന്നു.അത് അവര്‍ നല്ലതെന്നു പറഞ്ഞ ആ അദ്ധ്യാപകന്റെ രൂപത്തിലുമായിരുന്നു. പുള്ളി ഇതിനധികം അവരുടെ കരോളിന്റെ കാര്യം പ്രിന്‍സിപ്പള്‍ അച്ചന്റെ അടുത്തു അവതരിപ്പിച്ചിരുന്നു. താമസിക്കാതെ സംഭവം കോളേജ്ജു മുഴുവന്‍ പാട്ടായി. വിവരമറിഞ്ഞ പ്രിന്‍സിപ്പാള്‍ അച്ചന്‍ കലി തുള്ളീ കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും മാണ്ട് നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി. താമസിക്കാതെ എല്ലാ പുലികുഞ്ഞുങ്ങളും രോമം കത്രിക്കുന്നവരുടെ മുന്‍പില്‍  മിണ്ടാതെ നില്‍ക്കുന്ന കുഞ്ഞാടുകളേ പോലെ പ്രിന്‍സിപ്പാളിന്റെ ഓഫീസില്‍ നിരന്നു നിന്നു. അച്ചന്‍ അല്റി " കോളേജിന്റെ പേരു നാറ്റിക്കാന്‍ ഇറങ്ങിയ വഞ്ചകന്മാരേ നിങ്ങളുടെ ഭുമിയിലെ സ്രിഷ്‌ട്ടാക്കളേയും വിളിച്ചോണ്ട് നാളെ കോളേജ്ജില്‍ വന്നാല്‍ മതി, കൂടെ 2000 രുപ ഫൈനും  ". ഇതു കേട്ടപ്പൊള്‍ അവര്‍ അറിയാതെ കര്‍ത്താവിന്റെ ക്രൂശിത രൂപത്തെ നോക്കി വിലപിച്ചു പോയി " ഈശോയെ അങ്ങയുടെ തിരുപ്പിറവി ആഘോഷിക്കാനിറങ്ങി കിട്ടിയത് ആകെ 1000 രുപ ഇപ്പൊ 2000 രുപ ഫൈനും.  പിച്ച ചട്ടിയില്‍ കൈയ്യിട്ടു വാരിയലോ " അപ്പോള്‍ ഒഫീസിലേ കര്‍ത്താവിന്റെ ക്രൂശിത രൂപം അവരെ നോക്കി പറയുന്നതു പോലെ തോന്നി " കര്‍ത്താവിനെ വിറ്റ് കാശാക്കുന്നവര്‍ ഇവിടെയുള്ളപ്പോള്‍  കുഞ്ഞുങ്ങളെ നിങ്ങള്‍ ചെയ്‌തത് വലിയ കാര്യമാണു ".

അമ്മ.

സ്നേഹത്തിന്‍
തെളിനീരിനാല്‍
നിറഞ്ഞു
തുളുമ്പുന്ന വറ്റാത്ത
ഉറവയാണു അമ്മ.

പൂവില്‍ വിരിയുന്ന

നൈര്‍മ്മല്യതയോടെ
പുഞ്ചിരിതുകി
ചാരെ അണയുന്ന
ദേവിയാണു അമ്മ.

ചുടു മരുവില്‍
സഹനത്തിന്‍
തീയില്‍
വാടാതെ നില്‍ക്കണ
മുള്‍ ചെടിയാണു അമ്മ.

വേദനകളില്‍
പതറാതെ
ഉറപ്പിച്ചു നിറുത്തുന്ന
ഇളകാത്ത
നങ്കുരമാണു അമ്മ.

ആയിര ജന്മങ്ങളാല്‍
തിരിച്ചു കൊടുക്കാനാവുമോ
അമ്മയേകിയ
ത്യാഗത്തിന്‍
ഒരംശമെങ്കിലും .

ചെറുമീന്‍

കളകളം ഒഴുകും
കുഞ്ഞരുവിയില്‍
സഖികളോടൊത്ത്
ഒരിക്കല്‍
നീന്തി തുടിച്ചിരുന്നു.
മഴത്തുള്ളികള്‍
ആര്‍ത്തിരമ്പി
പതിക്കുമ്പോള്‍
ഒളിഞ്ഞിരിക്കും
ചെറു പൊത്തുകളില്‍ .

രൂപവും ഭാവവും മാറി
മനുഷ്യപാപത്തിന്‍
വിഷം തീണ്ടി
പതിയെ ഒഴുകുന്ന
അരുവിയില്‍
ഒളിഞ്ഞിരിക്കാന്‍
ഇടമില്ലാതെ
ചെറുമീനുകള്‍
ദിനവും
ചത്തു മലരുന്നു
പൊങ്ങുതടി കണക്കേ

അമറസിഗനും തീഹാറിലേക്കു

അങ്ങനെ അമറസിഗനും തീഹാറിലേക്കു, പത്‌മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിലേക്കു ഭക്‌ത ജനങ്ങളുടെ കുത്തൊഴുക്കെന്നു പറയുന്നതു പോലെ തീഹാറിലേക്കു നേതാക്കളുടെ കുത്തൊഴുക്കാണലോ ഭഗവാനേ. തീഹാറില്‍ ഇതിനു തക്ക സ്‌ഥലമുണ്ടൊ എന്നാണു ഈ ലേഖകനു സംശയം . ഇപ്പോള്‍ തന്നെ അവിടെയുള്ളതു ഗജകേസരികളല്ലേ, ഇനി ഈ പുലിയും കൂടെ ചെന്നാല്‍ അവിടെ എന്താവും സ്‌ഥിതി.അവിടെ കിടന്നു തമ്മില്‍ കടിപിടി കൂടാതിരുന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു. ഇനി ഇന്‍ഡ്യയുടെ ഭരണസിരാ കേദ്ധ്രമായി തീഹാര്‍ ജയിലിനേ ഉടനെ തന്നെ മാറ്റേണ്ടി വരുമ്മോ?ഇപ്പോള്‍ തന്നെ ഒരു പാര്‍ലമെന്റു കൂടാനുള്ള ആളുണ്ട് അവിടെ.
പണ്ട് സ്വതന്ത്രം നേടാന്‍ വേണ്ടി ഗഡിജിയും മറ്റും ജയില്‍ കുത്തി നിറയ്‌ക്കാന്‍ അഹ്വാനം ചെയ്‌തതു പോലെ ഇപ്പോളുള്ള നേതാക്കന്മാര്‍ തീഹാര്‍ ജയില്‍ കുത്തിനിറയ്‌ക്കാന്‍ ആഹ്വാനമോ വല്ലതു നടത്തിയിട്ടുണ്ടോ?  എല്ലാരു കൂട്ടമായിട്ട് അങ്ങോട്ടേക്കാണലോ പോക്കു. എന്തായാലും അമറസിഗനു നല്ല ഭാവി ആശംസിക്കുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ ഉടനെ തന്നെ ഊരി പോകാനിടയാകണേയെന്നു മന്‍മോഹന്‍ജിയോടും പരിവാരങ്ങളോടും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 

ഒരു ഹോസ്‌പിറ്റല്‍ കേസ്‌

ഇടവേളകള്‍ എങ്ങനെ ആനന്ദകരമാക്കാം എന്നതാണു  സുഗുണന്റേയും കൂട്ടുകാരുടേയും എപ്പോഴുമുള്ള ചിന്ത, സുഗുണന്‍ ആരാണെന്നു നിങ്ങള്‍ക്ക് അറിയേണ്ടേ , പറയാം അവന്റെ അച്ചന്‍ ഒരു പട്ടാളക്കാരനും അമ്മ ഒരു സ്‌ക്കൂള്‍ ടീച്ചറുമായിരുന്നു.വളരെ അച്ചടക്കത്തോടാണു അവര്‍ സുഗുണനെ വളര്‍ത്തിയിരുന്നതു .ഒരു പട്ടളക്കാരന്റെ അച്ചടക്കത്തിലും  അദ്ധ്യാപികയുടെ കണിശതയിലും അവന്‍ വളര്‍ന്നു വന്നു.അങ്ങനെ ആ അച്ചടക്കവുമായി കോളേജ്ജ് ഹോസ്‌റ്റലില്‍ എത്തിയ അവനെ മാറ്റിയെടുക്കാന്‍ കൂട്ടുകാര്‍ ആയ സജിക്കും രാമുവിനും അധികം ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വന്നില്ലാ. അവിടെ അവനൊരു മാത്രികാ കള്ളുകുടിയനായി വളര്‍ന്നു .

അന്ന് പതിവു പോലെ കൂട്ടുകാരെല്ലാം ഒന്നു കൂടിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.രാത്രി വളരെ താമസ്സിച്ചാണു എല്ലാവരും ഹോസ്‌റ്റലില്‍ എത്തിയതു.വളരെയധികം ഓവര്‍ ആയിട്ടായിരുന്നു സുഗുണന്റെ വരവ്. അവനെ വല്ല വിധത്തിലും ഹോസ്‌റ്റല്‍ വാര്‍ഡന്റെ കണ്ണു വെട്ടിച്ചു കൂട്ടുകാരായ സജിയും രാമുവും അകത്തു കൊണ്ടു വന്നു. അപ്രതീക്ഷമായാണ്  സുഗുണന്‍ എല്ലാവരേയും അമ്പരപ്പിച്ചു കൊണ്ട്  ഹോസ്‌റ്റലില്‍ നിന്നു ഒരു ഓട്ടം വെച്ച് കൊടുത്തത്.

കുടിച്ചു പൂസായി ഇറങ്ങി ഓടിയ സുഗുണനെ തിരക്കി ചെന്ന സജിയും രാമുവും കാണുന്നത് റോഡില്‍ പാമ്പായി കിടക്കുന്ന സുഗുണനേയും അടുത്തു കൂട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു അപരിചിതനേയും . അടുത്ത് ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോള്‍ അതു മറ്റൊരു കുടിയനായിരുന്നു, ഈനാപെച്ചിക്കു മരപട്ടി കൂട്ട് ."എന്താ ചേട്ടാ പറ്റിയത് "എന്നു അവര്‍ ചോദിച്ചപ്പൊള്‍ ആ സ്‌നേഹ നിധിയായ മദ്യപാനി വിങ്ങുന്ന മനസ്സോടെ പറഞ്ഞു "ഒരുത്തന്‍ പൂസായി വഴിയില്‍ കിടക്കുന്നത് കണ്ടപോള്‍ മനസ്സു വേദനിച്ചു പോയി മക്കളേ,  കൂട്ടിരിക്കാമെന്നു കരുതി. ഒറ്റയ്ക്കു ഇട്ടിട്ട് പോകാന്‍ മനസ്സു വരുന്നില്ലാ"  .

തുടര്‍ന്നു ചേട്ടന്‍ വാചാലനായി " ഒരു മദ്യപാനിക്കു എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാല്‍ ഇവിടെ പ്രതികരിക്കാന്‍ ഒരു സംഘടനയുണ്ടോ?,അവരുടെ കുടുബത്തെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ഇവിടുത്തെ സര്‍ക്കാര്‍ എന്തു കൊണ്ടു തയാറാകുന്നില്ലാ ? , അവരുടെ കഷ്ട്ടപാടുകള്‍ സമൂഹം കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നത് എന്തു കൊണ്ടാണു? " , ചേട്ടന്‍ അവേശഭരിതനായി വിളിച്ചു കൂവി കൊണ്ടിരുന്നു .

ഈ ചേട്ടന്‍ ഷാപ്പില്‍ നിന്നു വരുന്ന വഴിയില്‍ ഒരുവര്‍ഗ്ഗ സ്‌നേഹം കാണിച്ചതായിരിക്കാം . ഈ കുടിയന്മാരുടെ ഒരു സ്നേഹമ്മേ ,ഇനി ഈ ചേട്ടനു ആരു കൂട്ടിരിക്കും അവോ ,  മനസ്സു കോണ്ടു ആ ചേട്ടനു നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സുഗുണനെ ബൈക്കിന്റെ നടുക്കിരുത്തി , രാമു വണ്ടി വിടാന്‍ തുടങ്ങി.

ഏറ്റവും പുറകിലിരുന്ന സജി അലറി " വിടെടാ വണ്ടി  ഹോസ്‌റ്റലിലേക്കു " പക്ഷേ വണ്ടിയോടിച്ച രാമു കേട്ടതു  " വിടെടാ വണ്ടി  ഹോസ്‌പ്പിറ്റലേക്ക്" എന്നാണു . ഇതു കേട്ടതും  നടുക്കു പൂസായി ഇരിക്കുന്ന സുഗുണനു എന്തോ പറ്റിയെന്നു വിചാരിച്ചു രാമു വണ്ടി നേരെ അടുത്തുള്ള ആശുപത്രിയിലേക്കു വിട്ടു .


ബോധം കെട്ട് ഉറങ്ങുന്ന് സുഗുണനെ സ്‌ട്രച്ചറിലേക്കു തട്ടുന്നതു കണ്ട്  ഞെട്ടിയ സജി ചോദിച്ചു "എടാ ഹോസ്റ്റ്ലിലെന്നാടാ ഒരു സ്‌പിരിറ്റിന്റെ മണം " .അപ്പൊള്‍ രാമു പറഞ്ഞു " ഇത് ഹോസ്റ്റലല്ലാ ഹോസ്‌പിറ്റലാ  വേഗം അത്യാഹിതാ വിഭാഗത്തിലേക്കു പോകാം ".അരിശം കയറിയ സജി ചോദിച്ചു " ശെടാ ആരാടാ നിന്നോട് പറഞ്ഞത്  ഇവിടേയ്‌ക്കു വരാന്‍ വാ നമുക്കു തിരിച്ചു പോകാം " . അപൊളാണു രാമുവിനു അമളി പറ്റിയത് മനസ്സിലായത് .

അപ്പോഴേക്കും സുഗുണനേയും വഹിച്ചു കൊണ്ടുള്ള സ്‌ട്രച്ചര്‍ ഓപ്പറേഷന്‍ തീയേറ്റര്‍ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു, കാത്തിരുന്നു കിട്ടിയ ഇരയ്‌ക്കു ചുറ്റും ഹിംസജന്തുക്കള്‍ കൂട്ടം കൂടുന്നതു പോലെ ആ സ്വകാര്യ ആശുപത്രിയിലേ ഡാക്ട്ടറുമാര്‍ കഴുകന്‍ കണ്ണുകളുമായി അവനു ചുറ്റും കൂടി.സജിയും രാമുവും കൂടെ വല്ല വിധത്തിലും അവനെ അവരുടെ കൈയ്യില്‍ നിന്നു രക്ഷപ്പെടുത്തിയെടുത്തു.

ഇതിനിടയ്‌ക്കു സംഭവത്തിനു ഒരു പബ്‌ളിസിറ്റി കിട്ടട്ടേയെന്നു വിചാരിച്ചു രാമു സുഗുണനു എന്തോ അപകടം പറ്റിയെന്നു ഹോസ്‌റ്റലില്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു  . വിവരമറിഞ്ഞു ഹോസ്‌റ്റലു ഇളകി, പലര്‍ പല കഥകളും ഉണ്ടാക്കി രംഗത്തിറങ്ങി. സുഗുണനെ യക്ഷി പിടിച്ചെന്നോ ആക്‌സിടന്റു പറ്റിയെന്നോ , അരോടൊ ഉടക്കാന്‍ ചെന്ന് അടികൊണ്ടെന്നോ ഒരോരുത്തരും മനോധര്‍മ്മം അനുസരിച്ചു ഒരോ കഥകളുമായി ഇറങ്ങി.

ഹോസ്‌പിറ്റലില്‍ നിന്നു ബോധം വന്നു ഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയ സുഗുണന്‍ കാണുന്നതു ഹോസ്‌റ്റലു മുഴുവനും ഹോസ്‌പിറ്റലിന്റെ മുമ്പില്‍ . അപ്പോഴേക്കും എതോ വിദ്വാന്‍ സുഗുണന്റേ വീട്ടില്‍ അറിയിച്ചു മകനു എന്തോ അപകടം പറ്റിയെന്നു. താമസിക്കാതെ തന്നെ പൂസു മാറി തുടങ്ങിയ സുഗുണന്റെ മോബൈലില്‍ അവന്റെ സ്‌നേഹനിധിയായ പിതാവിന്റെ വിളിയും . ബോധം വന്നു തുടങ്ങിയ സുഗുണനു ബോധം പോകാന്‍ അധികം താമസമുണ്ടായില്ലാ. ബോധം പോയ സുഗുണനെ എല്ലാരും കൂടി വീണ്ടും ഹോസ്‌പിറ്റലിലേക്കു മാറ്റി.

NB :പിന്നീട് അറിയാന്‍ ഇടയായത് വീട്ടില്‍ ചെന്ന സുഗുണനെ കൊണ്ടു ഇനി മേലാല്‍ കുടിക്കില്ലായെന്നു വീട്ടുകാര്‍ സത്യം ചെയ്യിപ്പിച്ചിട്ടു സ്വാമിയാക്കി ശബരി മലയ്ക്കു അയച്ചു എന്നതാണു. ഇവന്‍ സന്നിധാനത്തില്‍ ചെന്നാല്‍ സന്നിധാനത്തിന്റെ ഗതി എന്തായി തീരും  എന്റെ ശ്രീ അയ്യപ്പാ..

തെറ്റ്

അമ്മതന്‍ മടിയിലിരുന്നു
മാവേലി കഥകേട്ട
ഉണ്ണിക്കൊരു സംശയം .
ആരാണു തെറ്റുകാരന്‍
അവതാര പുരുഷനായ
വാമനനോ
ധര്‍മ്മിഷ്‌ഠനായ
മവേലിയോ.
ആരാണു തെറ്റുകാരന്‍
പ്രജാതത്‌പ്പരനായ
മവേലി മന്നനോ,
ഉപായത്താല്‍ വീഴ്‌ത്തിയ
വാമന ദേവനോ.

വെറുക്കപ്പെട്ടവരുടെ
അസുരവംശത്തില്‍ പിറന്നെങ്കിലും
സര്‍വ്വ ഗുണങ്ങളുടേയും
വിളനിലമായവന്‍ .
തന്റെ ധര്‍മ്മത്താല്‍
ഇന്ദ്രനേ വിറപ്പിച്ചവന്‍
പ്രഹ്ളാദ വംശത്തിന്‍
തിലകകുറി ആയവന്‍
എന്നിട്ടും ഭഗവാന്‍ വാമനനായി
മാവേലി തമ്പുരാനേ
പാതാളത്തിലേക്ക് അയച്ചു,
ആരാണു തെറ്റുക്കാരന്‍
വാമനനോ മാവേലിയോ .

വല്ലാത്ത ലീക്കായി പോയി ഇതു.

വിക്കിലീക്‌സ് വല്ലാത്ത ചതിയാണു ഇവിടെയുള്ള നേതാക്കന്മാര്‍ക്കിട്ടു വെച്ചത്  .ഇതൊരു വ്ല്ലാത്ത ലീക്കായി പോയി, മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ അണക്കെട്ടില്‍ പോലും ഇത്ര വലിയ ലീക്കു കാണില്ലാ. പരസ്യമായി അമേരിക്കയേ തെറി വിളിക്കുകയും രഹസ്യമായി അവരുടെ കാലു നക്കുകയും ചെയ്തു എന്നതാണോ ഇവര്‍ ചെയ്‌ത കുറ്റം  .  തങ്ങള്‍ പറഞ്ഞത് പറഞ്ഞില്ലെന്നു വരുത്തി തീര്‍ക്കാന്‍ ഓരോരുത്തരു പെടുന്ന പാട്  ഒന്നു കാണേണ്ട കാഴ്‌ച്ച തന്നെയാണു. ഇനിയെന്തൊക്കെ പുകിലു കാണാന്‍ കിടക്കുന്നു,

പക്ഷേ സത്യത്തില്‍ സായിപ്പു ഒരു കുശല അന്വേഷണം മാത്രമലേ നടത്തിയുള്ളു.,
സായിപ്പുമായുള്ള ചര്‍ച്ചയില്‍ ചിലര്‍ പറഞ്ഞു " നിങ്ങള്‍ ഇറാക്കില്‍ ചെയ്‌തത് വളരെ മോശമായി പോയി , പിന്നെ ചൈനയ്‌ക്കെതിരെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്‌താല്‍ ഞങ്ങള്‍ നോക്കിയിരിക്കില്ലാ.  ക്യൂബയിലെ മന്ത്രിയുടെ വളര്‍ത്തു നായ ചത്തുപോയാല്‍ വരെ ഹര്‍ത്താല്‍ നടത്തുന്ന ഇവിടെ സദാം ഹുസൈനെ തൂക്കിലേറ്റിയപ്പോള്‍ ഹര്‍ത്താല്‍ നടത്തിയതില്‍ അമേരിക്ക കുറ്റം കണ്ടുപിടിക്കേണ്ടുന്ന യാതൊരു കാര്യവുമില്ലാത്തതാണ് .പിന്നെ ഇവിടെ തീവ്രവാദികളുണ്ടെന്നു പറയ്യുന്നത് വേറും തോന്നലുമാത്രമാണു, ഇവിടെയുള്ളത് തീവ്രമായി (ചില)  ആഗ്രഹമ്മുള്ള കുറെ ആളുകള്‍ മാത്രമാണു "  

അപ്പൊള്‍ സായിപ്പു പറഞ്ഞു " ഓകെ ഓകെ നിങ്ങളു ഒന്നു സഹക്കരിച്ചാല്‍ നേതാവിന്റെ മക്കള്‍ക്കു അവിടുത്തെ ഏറ്റവും വലിയ കോളേജ്ജില്‍ എന്‍ട്രന്‍സു പോലും എഴുതാതെ അഡ്‌മിഷന്‍ റെഡിയാക്കാം പക്ഷേ സഹകരിക്കണം, എന്നാലും നിങ്ങള്‍ ഞമ്മടെ കൊക്കകോളെയൊടു കാണിച്ചത് മോശമായി പോയി.പിന്നെ മുന്‍ പ്രസിഡന്റ് ക്ളിന്റെണ്‍  കുഞ്ഞാലിക്കായുടെ വലിയ ഫാനാണു . എല്ലാരും കൂടെ ആ പാവം മനുഷനേ ഐസ്‌ക്രിം കുടുപ്പിച്ചു വീഴ്‌ത്താന്‍ നോക്കിയിട്ടും അയാളെന്തു നിസ്സാരമായാണു ഊരി പ്പോന്നതു. ഇതെല്ലാം അങ്ങാരു എങ്ങനെ ഒറ്റയ്‌ക്കു മാനേജ്ജ് ചെയ്യുന്നു എന്നതിലാ സായിപ്പിനു സംശയം ."
ഇത്രയൊക്കേ സംഭവിച്ചോളു അതിനാണു ലീക്കായി പൂസായി എന്നോക്കെ പറഞ്ഞു പരത്തുന്നതു.

NB:എന്നാലും എന്റെ ലീക്ക്‌സേ ഇതു കുറച്ചു കടന്ന കൈയായി പോയി, ഞമ്മക്കിട്ടു തന്നെ വെക്കണമായിരുന്നോ, ഇതിന്റെ പിന്നിലും സാമ്രാജ്യശക്‌തികളുടെ അതി ക്രൂരവും പൈശാചികവുമായ ബുദ്ധിയാണോ എന്നു സംശയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

ഇന്നത്തെ സ്‌പെഷ്യല്‍ മേയ്‌ഡ് ബൈ തങ്കപ്പന്‍

കുന്നും പുറത്തുള്ള മനോഹരമായ സ്ഥലത്തായിരുന്നു  ഞങ്ങളുടെ കലാലയം , വീട്ടില്‍ നിന്നു ആയിരം കാതങ്ങള്‍ അകലെയുള്ള കലാലയത്തിലേക്കു എന്നും പോയി വരാന്‍ സാധിക്കയില്ലാ എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ഞങ്ങള്‍ കുറേ പേര്‍ ചേര്‍ന്നു ഒരു വീടു വാടകയ്ക്കു എടുക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അപ്പോളാണു അടുത്ത പ്രശ്നം പച്ചവെള്ളം കുടിക്കാന്‍ പോലും തീരെ താത്‌പര്യമ്മില്ലാത്ത എല്‍ കെ ഗോപാലന്‍ മുതല്‍ ഒരു ആനയെ വരെ തിന്നാന്‍  വിശപ്പുള്ള തടിയന്‍ രാമു വരെ ഉള്‍പ്പെടുന്ന പത്തു പന്ത്രണ്ടു തടിമാടന്മാര്‍ക്കു ആരു  ആഹാരം വെച്ചു കൊടുക്കും ? .അവസാനം പയ്യന്മാരെല്ലാവരും തന്നെ വളരെ ഡീസന്റു പിള്ളരായതു കൊണ്ട് അടുത്തുള്ള സുനിത ചേച്ചി  രാവിലെ തന്നെ വന്നു എല്ലാവര്‍ക്കും ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്തു തരാം എന്നു ഏറ്റു പക്ഷെ ഒരു 3000 രുപ മാസം തോറും കൊടുക്കണം , എന്തുമാകട്ടെ  വല്ലതു കഴിച്ചാല്‍ മതിയലോ എന്നു വച്ചു സുനിതചേച്ചി ചീഫ് കുക്കായി ചര്ജ്ജ് എറ്റെടുത്തു.പത്തു പന്ത്രണ്ടു  ആളുകള്‍ ഒരു കൂരയില്‍  ഒരുമയോടെ താമസിച്ചാലുണ്ടാവുന്ന പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും തന്നെ അവിടെ അധികം ഇല്ലായിരുന്നു, പിന്നെ ഇടയ്‌ക്കു രതീഷുമോന്റെ പാമ്പു ആടലും ചില ചെറിയ സൌന്ദര്യ പിണക്കങ്ങളും ആ വീടിനെ ഒരു കൊച്ചു സ്വര്‍ഗ്ഗമാക്കി. രതീഷ്മോനെ പറ്റി പറയുകയാണെങ്കില്‍ ഇത്തിരി തണ്ണി അകത്തു ചെന്നാല്‍ പിടിച്ചാല്‍ കിട്ടില്ലാ . അതു കൊണ്ടു എല്ലാവര്‍ക്കു ഒരു ബഹുമാനം ആയിരുന്നു അവനോടു. ചേച്ചി രാവിലെ തന്നെ വന്നു അന്നത്തേക്കുള്ള ആഹാരം വെച്ചിട്ടു  പോകും , പല ദിവസങ്ങളിലും എല്ലാവര്‍ക്കും ഭക്ഷണം കിട്ടുന്നില്ലാ എന്ന പൊതു പരാതിയെ തുടര്‍ന്നു  എല്ലാവരും കൂടി നറുക്കിട്ട്  ഒരാളെ  ഫുഡ് മാനേജരായി തിരെഞ്ഞെടുക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.അങ്ങനെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്നവ്ന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാണു ഭക്ഷണം എല്ലാവര്‍ക്കും കിട്ടുന്നുണ്ടോ എന്നു ഉറപ്പു വരുത്തുക എന്നതു.

അങ്ങനെ ആ തവണ നറുക്കുവിണതു കൂട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും തങ്കപ്പെട്ടവനും മടിയനുമായ തങ്കപ്പാനായിരുന്നു.തങ്കപ്പനാണെങ്കില്‍ ശരീരത്തില്‍ വന്നിരുന്നു ചോരകുടിക്കുന്ന കൊതുകിനേപോലും ഒന്നു ചെയ്യാത്ത പാവത്താന്‍ ആയിരുന്നു അതു ആ പ്രാണിയോടുള്ള സ്നേഹം മൂലമാണെന്നു നിങ്ങള്‍ ചിന്തിക്കുന്നെങ്കില്‍ തെറ്റി അത് അവന്റെ കൈ കൊതുകിനെ കൊല്ലാന്‍ പൊക്കാനുള്ള മടികൊണ്ടു മാത്രമാണു. എന്നും ചൊറും ഉണക്കമീനും കഴിക്കുന്ന ഞങ്ങള്‍ക്കു ആഴ്ച്ചയിലൊരു ദിവസം ഉള്ള ചപ്പാത്തിയും ചിക്കനും ഒരു ആഘോഷമായിരുന്നു.ആ ദിവസം വന്നെത്തുന്നതും സ്വപ്‌നം കണ്ട് പ്രേമനും  തടിയന്‍ രാമുവും കാത്തിരിക്കുമായിരുന്നു. അങ്ങനെ സ്‌പെഷ്യല്‍ ഐറ്റംസുള്ള ഒരു  ദിവസമാണു അതു സംഭവിക്കുന്നതു , തങ്കപ്പന്റെ സമയദോഷം കൊണ്ടൊ എന്തോ അവന്‍  മാനേജ്ജരായി ചര്‍ജ്ജ് ഏറ്റെടുത്ത ആദ്യ ദിവസവും അതു തന്നെ ആയിരുന്നു . എന്നും താമസിച്ചു വരുന്ന രതീഷുമോനു ആഹരത്തിന്റെ പങ്ക് ആദ്യമേ മാറ്റി വെക്കുന്നത് ഒരു പതിവായിരുന്നു അവിടെ.എന്നാല്‍ പുതുതായി ചാര്‍ജ്ജെടുത്തതു കൊണ്ടോ അതു ചെയ്യാനുള്ള നൈസര്‍ഗിയമായ മടി കൊണ്ടോ അണെന്നു അറിയത്തില്ല, തങ്കപ്പന്‍ ആ ക്രിത്യം ചെയ്‌തില്ല. സൊമാലിയല്‍ നിന്നു വന്നവരെ പൊലെ ചപ്പാത്തിയുടെയും ചിക്കന്റേയും മേല്‍ ചാടി വീണ ബാക്കി കശ്‌മലന്‍മാര്‍ ഒരു നിമിഷം രതീഷ്മോന്റെ മുഖം മറന്നു ഒരു എല്ലു പോലും ബാക്കി വെയ്‌ക്കാതെ എല്ലാം അകത്താക്കി. പടയൊഴിഞ്ഞ ഒരു പടക്കളത്തില്‍ അവിടെയും ഇവിടെയുമായുമായി ശവങ്ങള്‍ കിടക്കുന്നതു പോലെ മൂക്കുമുട്ടെ ചപ്പാത്തിയും കോഴിയേയും അകത്താക്കി  മാനേജര്‍ തങ്കപ്പന്റെ നേതിര്‍ത്തത്തില്‍ ഒരൊരുത്തരും അവിടെ ഇവിടെയുമായി കിടന്നു.

അപ്പോളതാ നമ്മുടെ രതീഷ്മോന്‍ ആടിയാടി വരുന്നു കുറച്ചു വെള്ളം മാത്രം അകത്താക്കി ഒന്നും കഴിക്കാതെ വന്ന രതീഷുമോനു അന്നു പതിവില്ലാത്ത വിധം ഭയങ്കര വിശപ്പായിരുന്നു. വന്നാപാടെ വല്ലതും കഴിക്കാം എന്നു വിചാരിച്ചു അടുക്കളയിലെത്തിയ രതീഷ്മോന്‍  ഹ്രിദയഭേദകമായ കാഴ്ച്ചയാണു അവിടെ കണ്ടത്‌  . ഒരു തരി ആഹാരം അവിടെ ഇല്ലാ, കലിപ്പു കയറിയ രതീഷ് ചോദിച്ചു ആരാടാ ഇവിടുത്തെ മാനേജര്‍? ചോദ്യം മുഴുമ്മിപ്പിക്കുന്നതിനു മുന്പേ കിടക്ക പായില്‍ നിന്നു ചാടി എഴുന്നേറ്റു കൊണ്ട് തങ്കപ്പന്‍ വിറച്ചു വിറച്ചു രതീഷിന്റെ മുമ്പില്‍ എത്തി. അടുക്കളെയിലെ കത്തിയെടുത്തു വീശിക്കൊണ്ടു രതീഷ്മോന്‍ അലറി " ഫാ... ഒരു മാനേജ്ജരു വന്നിരിക്കുന്നു , മര്യാദയ്ക്കു തിന്നാന്‍ വല്ലതു ഉണ്ടാക്കെടാ, ". രതീഷ്മോന്‍ വൈലണ്ട് ആവുമെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ മറ്റുള്ള പഹയന്മാര്‍ ഞാനൊന്നും അറിഞ്ഞിലേ രാമനാരായണ യെന്ന മട്ടില്‍ നിദ്രയെ തഴുകി കൊണ്ട് സുഖിച്ചു കിടന്നു. പാവം തങ്കപ്പന്‍ ഇതു വരെ തിന്നാന്‍ അല്ലാതെ വെറെയൊന്നിനും അടുക്കളയില്‍ കയറീട്ടില്ലാത്ത അവന്‍ എന്തു വെയ്ക്കാനാണു. വെട്ടാന്‍ വരുന്ന ഒരു അറവുകാരന്റെ ഭീകരതെയോടെ രതീഷ്മോന്‍  അവിടെ നിന്നു. നീന്തലറിയാത്ത ഒരുത്തനെ പിടിച്ചു വെള്ളത്തിലിട്ട അവസ്‌ഥയിലായി തങ്കപ്പന്‍ .

രതീഷ്മോന്റെ കത്തിയുടെ മുനമ്പില്‍ നിന്നു കൊണ്ടു പാചകത്തിന്റെ ഒരു ചുക്കും അറിയാത്ത തങ്കപ്പന്‍ അവനു ചപ്പാത്തിയും കിഴങ്ങു കറിയും നിമിഷ നേരം കൊണ്ടു ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തു. വിശന്നു വന്ന രതീഷ്മോന്‍ രുചിയൊന്നും നോക്കാതെ എല്ലാം അകത്താക്കി. വിശപ്പുമാറിയ രതീഷ്മോന്‍ തങ്കപ്പനെ കെട്ടിപിടിച്ചു പറഞ്ഞു  " നീ തങ്കപ്പനല്ലെടാ നീ പൊന്നപ്പനാടാ, ഇത്രയ്ക്കു രുചിയുള്ള ആഹാരം ഞാന്‍ ഇതു വരെ കഴിച്ചിട്ടില്ലെടാ".  എല്ലാം സമാധാനത്തോടെ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ തങ്കപ്പന്‍ ഇടയ്‌ക്കു വെച്ചു താന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു പോന്ന നിദ്രയെ വീണ്ടും പുണരാന്‍ ആവേശത്തോടെ പോയി .

പിറ്റേന്നു പൊന്‍ പ്രഭാതം പൊട്ടി വിടര്‍ന്നപ്പോള്‍  രതീഷ്മോന്‍ വയറിനു സുഖമില്ലാതെ അടുത്തുള്ള ആശുപത്രിയില്‍ അഡ്‌മിറ്റായി എന്നുള്ള വാര്‍ത്തയാണു എല്ലാവരും കേള്‍ക്കുന്നത്‌ . താനൊന്നും ചെയ്‌തില്ലായെന്നു തങ്കപ്പന്‍ സ്വന്തം തലയില്‍ കൈവെച്ച്‌ ആണ ഇടുമ്പോളും അവന്‍ ലവനിട്ട് പണി കൊടുത്തതാണോ എന്നു എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരു സംശയം . സംശയ നിവാരണത്തിനു അടുക്കളയില്‍ കയറി നോക്കിയപ്പോള്‍ കാണുന്നതു ഉപ്പുപൊടി ഇട്ടു വെയ്‌ക്കുന്ന കുപ്പിയില്‍ ആരോ സോപ്പുപൊടി ഇട്ടു വെച്ചിരിക്കുന്നു. രാത്രിയില്‍ കത്തിയുടെ മുള്‍മുനയില്‍ നിന്നു ആദ്യമായി പാചകം ചെയ്ത തങ്കപ്പന്‍ വെപ്രാളത്തിനിടയ്ക്കു ഉപ്പാണെന്നു തീര്‍ച്ചപ്പെടുത്താതെ ഉപ്പിനു പകരം സോപ്പു പൊടി ഇട്ടതായിരുന്നു അതെന്നു എല്ലാവര്‍ക്കും മനസ്സിലായി.  എങ്കിലും ചില ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങള്‍ പിന്നേയും ബാക്കി .." ആരാണ്  ഈ ഉപ്പിടുന്ന കുപ്പിയില്‍ സോപ്പു പൊടി പാതിരാത്രിയില്‍ കൊണ്ടിട്ടത് ? , ഇനിയെങ്ങാനും തങ്കപ്പന്‍  മനപൂര്‍വ്വം രതീഷിനിട്ടു പണികൊടുത്തതാണോ? ".
എന്തായാലും അതില്‍ പിന്നിട് തങ്കപ്പനെ ആരും അടുക്കളയുടെ പരിസരത്തില്‍ പോലും അടുപ്പിച്ചിട്ടില്ലാ മാത്രമല്ലാ പിന്നീട് ഒരിക്കലും ആഹാരം കിട്ടിയില്ലാ എന്നു പറഞ്ഞു രതീഷ്മോന്‍ ബഹളവും വച്ചിട്ടില്ലാ.

NB:  ഇതു പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതിനു ശേഷം ഇയുള്ളവനെ കാണാതായാല്‍ അതിന്റെ പിന്നില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചത് രതീഷ്മോന്റെയോ തങ്കപ്പന്റേയോ കറുത്ത് കരുവാളിച്ച കരങ്ങളായിരിക്കും .

ഒരു പേരില്ലെന്തിരിക്കുന്നു ..

മഹാരാജാക്കന്മാരുടെ അന്തരവകാശികളുടെ പേരിനൊടുകൂടെയുള്ള തിരുനാള്‍ , പെരുമാള്, സാമുതിരി തുടങ്ങിയ വാല്‍ ആവശ്യമില്ലാത്തതും ബൂര്‍ഷ്യ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗവുമായ ഈ വേണ്ടതിനങ്ങള്‍ മാറ്റി സാധാരണക്കാരുടെ പേരായ ശശിയെന്നൊ കുട്ടപ്പനെന്നൊ മറ്റും ഇടാത്തത്‌ മഹാപാപമായി കണക്കാക്കി അത്‌ തിരുത്താന്‍ അടിയന്തര നടപടിയെടുക്കണം എന്നുള്ള അച്ചുമാമന്റെ ആവശ്യത്തിനു എന്താ കുറ്റം  ?. ശശി മഹാരാജാവെന്നൊ സുമേഷ്‌ രാജകുമാരനെന്നൊ വിളിച്ചാല്‍ എന്താണു കുഴപ്പം ?. ഈ ചിത്തിര തിരുനാളെന്നൊ ആയില്യം നാളെന്നൊ മറ്റൊ ഇനി ജനിക്കുന്ന രാജപരമ്പരകള്‍ക്കു പേരിട്ടാല്‍ അവര്‍ക്കു ആര്‍ക്കെങ്കിലും ഈ നാടു ഭരിക്കണമെന്നു തൊന്നിയാല്‍ ഇന്നത്തെ നേതാക്കന്മാരുടെ പണി പൊകില്ലേ ?. പ്രത്യേകിച്ചു അഴിമതിയും സ്വജനപക്ഷാപാതവും കുടികൊള്ളുന്ന ഇവിടെ ഒരു മാറ്റത്തിനു വേണ്ടി ജനങ്ങള്‍ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ അവസരത്തില്‍ ഇവരില്‍ ആര്‍ക്കെങ്കിലും ഈ പേരു വിളിക്കുന്നതു കൊണ്ട്‌ സ്വയം രാജാവെന്നു തൊന്നിയിട്ട്‌ അവരെ പിന്തുണയ്ക്കാന്‍ ആളുകള്‍ വന്നാല്‍ ഹൊ ചിന്തിച്ചാല്‍ ഒരു അന്തവുമില്ലാ  , അങ്ങനെ വല്ലതും നടന്നാല്‍ എന്തു ചെയ്യും . ഇതു വരെ നാട്ടുകാരുടെ കാശുകൊണ്ട്‌ അടിച്ചുപൊളിച്ചു ജീവിക്കുന്നത്‌ പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം ഈ തിരുനാളു വന്നു കൊണ്ടു പൊയാല്‍ , വേറെ ഒരു പണിയും ആണെങ്കില്‍ വശവുമില്ലാ . ഇതു എല്ലാവരെയും ബാധിക്കുന്ന പ്രശ്നമായതിനാല്‍ ഉടനെ സര്‍ക്കാര്‍ ഇടപെട്ട്‌ ഇനി മേലാല്‍ ആരും ഈ സൈസ്‌ തിരുനാളെന്നൊ പെരുമാളെന്നൊ പേരിട്ടാല്‍ അവരുടെ സകല വസ്തുക്കളും കണ്ടുകിട്ടി തല മുണ്ടലം ചെയ്തു പാണ്ടി നാട്ടിലേക്കു നാടു കടത്താന്‍ എത്രയും വേഗം ഒരു നിയമം പാസാക്കണം.

മലയാളത്തിന്റെ പിഴ.

മലയാളം സംസാരിച്ചതിനു സക്ഷരത കേരളത്തിലെ ഒരു സ്‌ക്കൂളില്‍ 1000 രൂപ പിഴയിടാന്‍ മാനേജ്ജ് മെന്റെ തീരുമാനിച്ചെന്ന വാര്‍ത്ത വായിച്ചപ്പോള്‍ നമ്മുടെ ഭാഷയുടെ ദയനീയ സ്ഥിതിയോര്‍ത്ത് നെടുവീര്‍പ്പിടാനേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ ,അച്‌ഛാ അമ്മേ എന്നു  പറയാന്‍ പോലും ചില സ്‌കൂളുകളില്‍ കുട്ടികള്‍ക്കു അവകാശമില്ലാ. ഈ തര്ക്കാര്‍  ഇവിടെ ജനിച്ചതു തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ വലിയ പിഴയാണെന്നല്ലാതെ എന്തു പറയാനാ. ഇഗ്ളീഷ് ലോക ഭാഷയെന്നു പറയുമ്പോള്‍ തന്നെ ഇഗ്ളീഷുകാരുടെ അടുത്തു കിടക്കണ ഫ്രെ്‌ന്ചുകാരും ജെര്‍മ്മന്‍കാരും അവരുടെ ഭാഷവിട്ട് ഒരു കളിയ്‌ക്കും തയാറല്ലാ .ഇഗ്ളീഷ് ഭാഷയുടെ ആഗോള പ്രാധാന്യം കുറച്ചു കാണാതെ തന്നെ നമ്മുടെ തലമുറയെ സ്വന്തം ഭാഷാ സംസാരിക്കാനെങ്കിലും പഠിപ്പിക്കേണ്ടുന്നത് ഓരോരുത്തരുടേയും കടമയാണു.

ദേശസ്‌നേഹം പ്രകടമാക്കാന്‍ മാത്‌ര്‍ഭാഷയേക്കാള്‍ നല്ല മാധ്യമമില്ല, മനുഷ്യന്റെ വികാരങ്ങളും വിചാരങ്ങളും ഫലപ്രദമായി പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ സ്വന്തം ഭാഷ തന്നെ വേണമെന്നിരിക്കെ രണ്ടും (ഇഗ്ളീഷും മലയാളവും ) കൂടി ഇടകലര്‍ത്തി ഒരു വ്രിത്തികെട്ട രീതിയില്‍ ആണും പെണ്ണും കെട്ട അവസ്‌ഥയിലായി നമ്മുടെ മലയാളം .

മലയാളം കുരച്ചു കുരച്ചു അറിയാമെന്നു കുട്ടികള്‍ പറയുബോള്‍ ഊറ്റം കൊള്ളുന്ന രക്ഷാകര്‍ത്താക്കള്‍ ഇവിടെ തന്നെയുള്ളപ്പോള്‍ മലയാളം പറഞ്ഞതിനു പിഴയെടുത്തില്ലെങ്കിലെ അത്ഭുതമുള്ളു. ആര്‍ക്കും വേണ്ടാത്ത വംശനാശം നേരിടുന്ന ഒരു  ഭാഷയായി മലയാളം മാറിയിരിക്കുന്നു. തമിഴന്റെയും മറാത്തികളുടേയും ഭാഷാ സ്‌നേഹത്തിന്റെ 100 ല്‍ ഒരു ശതമാനമെങ്കിലും ഇവിടെയുള്ള സായിപ്പുമാര്‍ കാണിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ മലയാള ഭാഷ കുറച്ചു നാളും കൂടെ ഈ ഭൂമിയില്‍ നില നിര്‍ത്താമായിരുന്നു. കുറഞ്ഞത്‌ വീടുകളിലെങ്കിലും മലയാളം സംസാരിക്കുന്നത് കുട്ടികളേ ശീലിപ്പിച്ചില്ലെങ്കില്‍ ആസന്ന ഭാവിയില്‍ ഒരു ഭാഷയും കൂടെ ചരമ കോളത്തില്‍ കുടികയറും . അമ്മേ മലയാളമ്മേ നിന്നെ രക്ഷിക്കാന്‍ ഒരു രക്ഷകന്‍ അവതാരമെടുത്തെങ്കില്‍ ......

അങ്ങനെ ഒരു അവധിക്കാലത്ത്‌

പൈനാപ്പിളിന്റെയും റബറിന്റെയും നല്ല തെങ്ങിന്‍ കള്ളിന്റെയും  നാടാണു ആനികാടു . അവിടെ കുറെ ലോലമാനസരായ കോളേജ്ജു കൂമരന്മാരു താമസിച്ചിരുന്നു. ആനികാടു ഷാപ്പിലൊന്നു പൊയി കൂടുന്നതു പരീക്ഷകള്‍ കഴിഞ്ഞു ബൊറടിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ക്കു ഒരു വികാരമായിരുന്നു.ആനികാടു ഷാപ്പിനെപറ്റി പറയുകയാണെങ്കില്‍ ആ പ്രദേശത്തെ സി സി അട്ച്ചൂ തീരാറായ അപ്പാപ്പന്മാരുടെയും സി സി അടച്ചു തുടങ്ങിയ പയ്യന്മാരുടേയും ആശാകേന്ദ്രമായിരുന്നു.അവിടെ വര്‍ഗ്ഗ മത പ്രായ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ ഇല്ലായിരുന്നു. സമത്വസുന്ദരമായ സ്ഥലം .

അങ്ങനെയിരിക്കെ പരിക്ഷയൊക്കെ തീര്‍ന്ന ഒരു അവധിക്കാലത്താണു ആ  കോളേജ്ജു കുമാരന്മാരുടെ സംഘം അവിടെയെത്തുന്നതു.അന്നത്തെ കലാ പരിപാടികളൊക്കെ കഴിഞ്ഞു  പിരിഞ്ഞു പോകാന്‍ തുടങ്ങുബോളാണു അവരുടെയിടയില്‍ നിന്നൊരു അലര്‍ച്ച കേള്‍ക്കുന്നത്‌ ആരാണതെന്നു നൊക്കിയപ്പൊള്‍ അതാ പ്രീയന്‍ ,അവന്‍ ആദ്യമായി കുടിച്ചതിന്റെ അഹങ്കാരത്തിന്റെതായ ആലര്‍ച്ചയായിരുന്നു അതു.അടുത്തു കൂടെ പോയ  ഷാപ്പിലെ നാണു ചേട്ടന്റെ നേരെ ചീറികൊണ്ടു അവന്‍ ചോദിച്ചു " എന്താടോ ഇവിടെ തെങ്ങും പനയും മാത്രമേ ഉള്ളോ എടുക്കടാ അടയ്ക്കാ കള്ളു രണ്ടു കുപ്പി" .

നല്ല ആരൊഗ്യമുണ്ടെന്നു സ്വയം അവകാശപ്പെടുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനായിരുന്നു പ്രീയന്‍ . പ്രിയന്റേ ആരോഗ്യത്തിന്റെ രഹസ്യം അപ്പുറത്തെ ചായകടയിലെ , ബാലന്‍ ചേട്ടന്റെ വിയര്‍പ്പു പതിഞ്ഞ കറികളും വിരലു മുക്കിയ ചായയും  ആയിരുന്നു. അലര്‍ച്ചയൊടു കൂടെ അകമ്പടിയായി ഒരു വലിയ വാളും പ്രിയന്റെ വക അവിടെ വീണു.വാളുവീണു കഴിഞ്ഞപ്പൊളാണു അതാ രണ്ടു തടിയന്മാര്‍ തൊട്ടു മുമ്പില്, ആരാടാ വീടിന്റെ മുമ്പില്‍ വന്നു വാളുവെയ്ക്കുന്നതു പെട്ടെന്ന്‌ കൂട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും തടിമാടന്‍ ചൊദിച്ചു.ചോദ്യം  മുഴുപ്പിക്കുന്നതിന്റെ മുമ്പെ പ്രിയന്‍ ചാടി എഴുന്നേറ്റ്‌ അലറി " നീയാരാടാ ചൊദിയ്ക്കാന്.എനിക്കു തൊന്നുന്നതു പോലെ ഞാന്‍ ചെയ്യും ". പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നില്ല ആ തടിയന്‍ അവനിട്ട്‌ കൊടുത്തു നാലഞ്ച്‌ അടി.അടി കൊണ്ടപ്പോള്‍ കണ്ണീല്‍ നിന്നു പോന്നിച്ചകള്‍ പറക്കുന്നതായി അവനു തോന്നി മാത്രമല്ല ആ ഒരോ അടികളും ബാലന്‍ ചേട്ടന്റെ  ചായകടയിലെ ഉണക്ക പുട്ട് കഴിക്കുമ്പോള്‍ ഉളവാകുന്ന നിര്‍വികാരം അവന്റെ മുഖത്തു വരുത്തി. അവന്‍ അവിടെ നിന്നു യതോരു മടിയും കൂടാതെ ആ തടിയന്റെ സ്നേഹ സ്പര്‍ശനം അനുഭവിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു  ഇനി അവിടെ നിന്നാല്‍ അടികള്‍ വങ്ങാന്‍ ശരീരം ബാക്കി കാണില്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ  പ്രിയന്‍ ഓടിയ ഓട്ടം ഒന്നു കാണേണ്ട കാഴ്ച്ച തന്നെയായിരുന്നു. പ്രീയനോടിയ വഴിയില്‍ ഇതു വരെ പുല്ലു മുളച്ചിട്ടില്ലായെന്നു തോന്നും ആ വഴി ഇന്നു കണ്ടാല്‍ .പിടിച്ചാല്‍കിട്ടാത്ത കോഴിയെ പോലെ അവിടെ കിടന്നു കറങ്ങിയ പ്രീയനെ എല്ലാവരും കൂടി അതു വഴി വന്ന പെട്ടി ഓട്ടോയുടെ പുറകില്‍ തട്ടി റൂമിലേക്കു വിട്ടു.

ഇടി വെട്ടിയവനെ പാമ്പ് കടിച്ച അവസ്ഥ പോലെ അടിയും കൊണ്ടു വന്ന പ്രിയനെ കാത്തിരുന്നതു വീട്ടില്‍ നിന്നു അച്‌ച്ചന്‍ മകനെ കാണുവാന്‍ വരുന്നു എന്നുള്ള വാര്ത്തയാണു.ഈ വാര്‍ത്തയവിടെ പരത്തിയതു കൂട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും ബുദ്ധിജീവിയെന്നു അവകാശപ്പെടുന്ന ഹരിപ്രസാദായിരുന്നു.അച്ചന്‍ തന്നെ കാണുവാന്‍ വരുന്നുവെന്നറിഞ്ഞ പ്രിയന്‍ തന്നെ ആനിക്കാടു കൊണ്ടു പോയ ഗൊപാലനോടായി കലിപ്പു, കലിതുള്ളി കൊണ്ടു അവന്‍ അലറി മര്യാദയ്ക്കു ഉടനെ തന്നെ എന്നെ നീ കുളിപ്പിച്ചു കിടത്തണം. ഇതു കേട്ട് എന്തു ചെയ്യുമെന്നറിയതെ പകച്ചു നിന്നു പൊയി ഗോപാലന്‍  .

എങ്ങനെ പ്രിയനെ ഈ വിഷമസഡിയില്‍ നിന്നു കരകയറ്റാം .പലരും പല അഭിപ്രായങ്ങളുമായി വന്നു, പഠിക്കാന്‍ വിട്ടിട്ട് പാമ്പായി കിടക്കുന്ന മകനെ കണ്ടാല്‍ എതച്ചനാണു സഹിക്കുക. അവസാനമവ്നെ കുളിപ്പിച്ചു കുട്ടപ്പനായി കിടത്താന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ എല്ലാരും കൂടി അവനെ കുളിപ്പിക്കാനായി കൊണ്ടു പോകാനായി അവന്റെ അടുത്തു വന്നു എന്നാല്‍  എന്തു ചെയ്‌തിട്ടും  അവന്‍ അവിടുന്നു നീങ്ങാന്‍ തയാറായില്ല, " അതു കൊള്ളമലോ ഒരു നല്ലാ കാര്യം ചെയ്യാമെന്നു വിചാരിച്ചപ്പോള്‍  " ഗോപാലനു കലി കയറി. പ്രിയനെ പൊക്കിയെടുക്കാന്‍ അവന്‍ ആഞ്ഞപ്പൊള്‍ അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച്ച ഞെട്ടിക്കുന്നതായിരുന്നു മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ അണക്കെട്ടു പൊട്ടിയതു പോലെ അവിടെ വെള്ളം താളം കെട്ടി കിടക്കുന്നു.പാവം പ്രിയന്‍ അച്ചന്‍ വരുന്നെന്നു കേട്ട് പേടിച്ചു അവിടെ കിടന്നു അടിസ്ഥാനപരമായ  അവകാശങ്ങള്‍ വിനിയോഗിച്ചു. ഇനിയെങ്ങാനു നട്ടുകാരുടേ അടിയില്‍ നിന്നു ലഭിച്ച സുഖത്തില്‍ നിന്നുളവായ പ്രതിഫലനമാണോ അവിടെ കിടക്കുന്ന ആ ജലം . "എന്തായാലും നാറ്റ കേസ് ആയി, ഇനി എന്നാ ചെയ്യാന വ്രിത്തിയാക്കാ തന്നെ"  പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടു  ഗോപാലന്‍ വ്രിത്തിയാക്കാന്‍  ആരംഭിച്ചു അപ്പൊളാണു അറിയുന്നതു പ്രിയന്റെ അച്ചന്‍ വരുമെന്നു പറഞ്ഞതു ഹരിപ്രസാദിന്റെ ഒരു നംബറാണെന്നു ഇതറിഞ്ഞപൊള്‍ പ്രിയന്‍ ആത്‌മഗതം എന്ന പോലെ പറഞ്ഞു " വെറുതെ  കുറച്ചു വെള്ളം വേസ്‌റ്റായി പോയി ഇപ്പൊ അകത്തും പുറത്തും ഒന്നുമില്ലാത്ത സ്ഥിതി ആയല്ലോടാ  .".
Tweet